10 - 05 - 2011 - ‘De hoop moet - en kan - leven’
Ebo Reitsma
Een aanzienlijk aantal mensen heeft de afgelopen weken de berichten in de Friso of de affiches in Workum gelezen om te vernemen dat de stille tocht op 4 mei begon bij het Verzetsmonu-ment in de wijk Thomashof. Daar verzamelden zich tegen half acht zo’n kleine honderd mensen om de tocht naar de Algemene begraafplaats te aanvaarden. Die tocht, ook nu weer met de sonore klank van de door Gerrit Vlas geluide klokken van de St. Gertrudistoren op de achtergrond, blijft een indrukwekkende gebeurtenis.
Op de begraafplaats stonden een aantal bordjes met daarop de namen van in de oorlog gesneuvelde Workumers. Kinderen uit Workum en omgeving vervullen zoals gebruikelijk een belangrijke rol: Alyn, Anton, Iske, Jildou, Laura, Marijke, Rabina en Robyn legden bij die graven een bosje bloemen. Na ‘The Last Post’ (zoals gewoonlijk weer prachtig gespeeld door Siebe Bokma), de twee minuten stilte en het Wilhelmus werd door wethouder Wigle Sinnema, samen met kransdragers Juan Bouma en Corinna de Jager, namens het gemeentebestuur de krans ge-legd bij het monument van de gesneuvelde geallieerde soldaten. Daarna was de plechtigheid ten einde.
De nieuwe route, waarin het Verzetsmonument ook werd opgenomen, werd door velen als positief ervaren. Als er verder geen grote bezwaren zijn, zal dit vanaf nu ook zo blijven. Per slot van rekening is dit monument een onlosmakelijk onderdeel geworden van alles wat met de herdenking rond 4 mei heeft te maken.
Aansluitend aan deze plechtigheid was er het herdenkingsconcert in de Doopsgezinde Kerk die zoals gewoonlijk weer gratis door de Doopsgezinde Gemeente ter beschikking werd gesteld. Dit concert werd gegeven door het duo Mir Tsvey, dat Jiddische liederen ten gehore bracht. De zangsoliste Josine Franken en pianist/gitarist Leo Driesenaar maakten met hun intieme, soms breekbaar emotionele optreden grote indruk bij de ongeveer vijftig toehoorders.
De Jiddische muziek – aan het slot aangevuld met een drietal uit het concentratiekamp There-sienstadt stammende liederen van Ilse Weber – met haar typerende karakter ‘lachen door de tranen heen’ past wonderwel bij de herdenking van de tragiek van de oorlog en de hoop die elk mens kan putten uit deze voor velen vreselijke ervaringen.
Of, zoals in het programmaboekje staat vermeld: ‘Niet de wanhoop, maar de hoop moet – en kan – leven’.
Bron: Workumer Krant Friso
 klik op foto voor meer
Foto: Henk Gorter
<< Terug
|
