24 - 04 - 2011 - Een vriendinnendag in Workum
J.P.Dykstra
"Ik kin jo wol fertelle hoe lang 't wy as freondinnen no al elk jier in dei by elkoar komme." Mevrouw Minke Zeinstra-Kuipers trekt - het is woensdag 13 april -haar agenda uit de handtas tevoorschijn, bladert naar de achterste regionen en begint, met de wijsvinger langs de regels glijdend, in zichzelf mompelend te tellen. "No, dat is ek sterk, klinkt het na enkele ogenblikken, "dit is de fiifentweintigste kear. In lyts jubileum dus." Of dat nou een unicum is? Er zullen vast wel meer vriendinnen-groepjes zijn die zo lang contact houden. Dat ze allemaal dezelfde leeftijd hebben - in dit geval zijn de dames allemaal 80 geweest, dus zitten ze in hun eenentachtigste levensjaar - is, ook niet wereldschokkend.
Maar in ieder geval is het een vermelding waard in deze krant. Want op een na zijn alle dames geboortig uit Workum, maar ze hebben op een honkvaste vriendin na hun geboortestad al decennia geleden verlaten.Vanaf de tijd dat zij - vier jaar oud - onder de hoede van de `Zusters' (van JMJ) op de St. Ludgerusschool kwamen hebben Minke van Julius P en Jetske Kuipers-Ypma, Coba van Joseph en Akke Brouwer-Boermans, Alie van Ypke en Catrien Flapper-Jongstra, Anneke van Jan en Catrien Bouma-Boekenra en Regina van Keimpe en Suze Veltman-de Vreeze altijd meer of minder intensief contact gehad en voor vier van hen geldt dat nu al ruim 76 jaar.
Hebben deze vijf meiden de liefde voor Workum thuis met de `brijleppel' opgediend gekregen, de zesde aanwezige, Marieke van Balen, "hikke en tein yn Wytgaerd', heeft de 'sûpengroattenbrij' met de paplepel van omke Rein van der Meer binnen gekregen. Zij was bij deze omke, die een slagerij met winkel op het Dwarsnoard bestierde, een regelmatige útfanhuzer', kwam daardoor in de klas bij wat nu alzovele decennia haar hartsvriendinnen zijn.
Het programma van zo'n dag, die gewoonlijk bij toerbeurt in de woonplaats van een der vriendinnen plaatsvindt, verliep deze keer in grote trekken als volgt. Ontvangst aan huis met 'kofje mei in taartsje', misschien een bonbon of een andere versnapering, bijvoorbeeld een met enige nostalgie omgeven drankje. Tot slot van deze reünie, zo kan de bijeenkomst ook gekenschetst worden, volgde een etentje in de vorm van een brunch.
Coba van der Meulen, dochter van Joseph en Akke Brouwer-Boermans, die verantwoordelijk was voor de editie 2011 had haar vriendinnen middels een keurig uitziend menukaartje na de koffie aan een dis genodigd en wel in het gerenommeerde restaurant Séburch. Zij had op dit etablissement haar oog laten vallen, omdat - zoals ingewijden al aan de vermelde summiere stam-boomgegevens zullen hebben ontleend - één hunner, Regina Adema-Veltman, in deze ooit vermaarde herensociëteit, annex café het levenslicht heeft aanschouwd. Haar vader Keimpe Veltman ("tink derom wol mei in t, hear") dreef hier - ook al onder de naam Séburch - een café.
Op de plaats van de vroegere sociëteit/gelagkamer van dit in circa 1856 gestichte karakteristieke pand genoten de vriendinnen, van wie door de tafelschikking een paar uitzicht op de befaamde Ligersbolle hadden, met smaak van de door de uitbatende echtelieden van Séburch bereide brunch. Veel herinneringen, 'fiten' misschien, werden tijdens deze 'brunch conversante' opgehaald, de laatste nieuwtjes uitgewisseld.
Nadat 'it streksume miel behimmele wie' keerden de dames die conditioneel en fysiek jeugdig ogen, nog met vaste hand het stuur van hun auto omvattend naar hun haardsteden terug, de meeste gelegen in 'it lân dêr 't it tilt fan fee en blommen', zoals een dichter `syn en dizze froulju harren bertegrûn' ooit omschreef.
Bron:Workumer Krant Friso
Foto J.P.Dykstra
<< Terug
|
