12 - 04 - 2011 - Levensgeschiedenis van een volksschilder
Jacob Bouwhuis
Er is al veel geschreven en gezegd over het leven en werk van de volksschilder en oudijzerhandelaar Jopie Huisman maar de jongste uitgave van het boek met de titel 'De levensgeschiedenis van een volksschilder' benadert het best de mens achter de Workumer schilder. Hoewel het boek al in december vorig jaar is verschenen, kreeg het afgelopen zaterdag bij de opening van de tentoonstelling in het Sleeswyckhús bijzondere aandacht.
Het boek laat de gewone, en misschien wel een groot deel van de echte mens achter Jopie Huisman zien. Een man met de nodige lekken en brekken en niet de mystieke figuur die hij een in de ogen van vele liefhebbers was.
De schrijver Albert van Keimpema heeft een boek gemaakt dat zich laat lezen als een soort liefdesroman. Hij is ver in het verleden gedoken, heeft talloze relaties van de oudijzer koopman en schilder met verschillende vrouwen ontrafeld en ook de minder fraaie karaktertrekken opgetekend. De oud-commissaris van Friesland Ed Nijpels die samen met Jopie's eerste vrouw Eelkje de Boer en één van de exposanten te weten Gerard Boersma, de tentoonstelling afgelopen zaterdag opende, maakte gretig gebruik van enkele passages uit het boek.
Zo was ooit de bekende kunstenaar Jan Murk de Vries (die een poosje in Workum heeft gewoond) in een koude winterperiode te gast bij Jopie en Eelkje. Het vroor dat het kraakte en 's nachts kon Jan Murk op het tochtige, slecht geïsoleerde kamertje onmogelijk de slaap vatten, hij trilde bijna het bed uit. Dat wekte het medelijden van Jopie op, dus die nodigde Jan Murk de Vries uit om maar bij hen in bed te kruipen, dan hadden ze warmte van elkaar. Wel op een voorwaarde, Jopie moest in het midden. De inmiddels zeer bejaarde Jan Murk de Vries was onder de genodigden. Jopie schuwde de publiciteit niet en daarom trouwde hij op 1 november op het feest van Allerheiligen, destijds een belangrijke katholieke feestdag die als zondag te boek stond. Zo was hij er zeker van dat vele Workumers getuige konden zijn van het huwelijk. Het mag bekend zijn dat de schilder lak had aan het gezag en de gevestigde orde. Volgens de schrijver had Jopie er ook geen moeite mee om de huishoudbeurs van zijn moeder te plunderen als hij geld nodig had. Hoewel zijn moeder dat wist, ontkende Jopie altijd glashard. Pas later kwam er toch iets van een katholiek geweten in opstand en vulde hij de ontbrekende munten weer aan. Hij wist ook dat hij niet altijd betrouwbaar was, maar zo placht hij weleens wijsgerig op te merken: 'Als je het kwaad in jezelf ontkent, dan ben je het kwaad". Kortom, volgens Nijpels een meer dan leesbaar boek dat ook is opgesierd met foto's van zijn bekende en onbekende werk.
Juist dat onbekende werk, in bezit bij vele particulieren overal in den lande, was voor zijn zoon Jacob en neef Joop een grote uitdaging om dat een keer bij elkaar te halen. Het is immers een bijzonder jaar, het Jopie Huisman Museum bestaat inmiddels al vijfentwintig jaar.
Dus togen ze bij wijze van spreken op strooptocht en slaagden erin om werkelijk een enorm aantal schilderijen, tekeningen en aquarellen naar Workum te halen. In hun zelf bedachte opgave en uitdaging zijn ze dus ruimschoots geslaagd. De benedenverdieping van het Sleeswyckhús, voor even omgedoopt tot `Museum de andere kant' hangt echt tjokvol met krijttekeningen, pentekeningen, aquarellen en schilderijen in alle soorten en maten. Zelfs het befaamde schilderij met de afbeelding van Bennie Voets en Sjaak Alteva dat al sinds jaar en dag bij Paul Andela achter de bar hing en behoorlijk getekend is door de tand des tijds, heeft een plekje gekregen op deze bijzondere tentoonstelling. Het is met elkaar een keur aan ambachtelijk en realistisch werk met bekende locaties als onderwerp, afgewisseld met fijnzinnige en ontroerende tekeningen, met andere woorden, typisch Jopie Huisman in al zijn facetten. Het enige probleem was dat zeer velen waren afgekomen op de opening, zoveel zelfs dat ze amper in het Jopie Huisman pasten, laat staan in het Sleeswyckhús. Het was dringen geblazen vooral om de bovenetage te bezoeken.
Op de bovenetage exposeerden namelijk een drietal kunstenaars die op een of andere manier een relatie hadden met Jopie Huisman. Gerard Boersma en Astrid Huisman-Bierrans zijn beide familie van Jopie en Martine Feenstra is een hele goede kennis. De laatste schildert koeien en tulpen. Vrolijk, kleurrijk, naïef en steeds met verschillende achtergronden. Blijf bij jezelf, zoals ze zelf zegt, hou het simpel. Het leven is soms al ingewikkeld genoeg. Van de verkochte schilderijen doneert ze 25 euro aan Stichting Jonge Helden. Een stichting die zich bezighoudt met kinderen die door ingrijpende gebeurtenissen zijn vastgelopen in het leven.
De tentoongestelde werken van Astrid Huisman-Bierrans zijn klein in aantal, maar verrassend van kwaliteit. Zij kiest hoofdzakelijk bijna abstracte menselijke figuren als onderwerp die ze met ruige penseelstreken op doek heeft vereeuwigd. Vooral haar zachte kleurkeuze is opvallend. Even opvallend zijn de twee beelden van haar hand die helaas een beetje verloren gingen achter de trapleuning. Als het rustiger wordt in het museum mogen ze best een prominentere plaats krijgen.
De derde uitmuntende exposant is Gerard Boersma uit Leeuwarden. Geboren in Makkum. Zijn beppe was een zuster van Jopie Huisman. Boersma's schilderwerk is van grote kwaliteit en kenmerkt zich door de keuze van het onderwerp. In felle tinten zet hij fotografisch precies o.a. menselijke individuen neer die min of meer gevangen zijn in de moderne onpersoonlijke samenleving. Zijn schilderijen tonen mensen op straat, in winkels, bibliotheken en musea.
Hij bekijkt de momenten die hem opvallen en schildert het. Hij bevriest als het ware de tijd zodat ons snelle en bezette leven voor altijd wordt bewaard in een moment. Dat moment kan dan uiteindelijk rustig worden bekeken. Daarentegen kiest hij ook statische voorwerpen als onderwerp voor een schilderij zoals een aantal chipszakken. De invloed van Andy Warholl zie je hierin terug. Speciaal voor deze tentoonstelling heeft hij een zelfportret gemaakt met de beeltenis van Jopie Huisman op de achtergrond. Ook het bekende werk van Huisman met de petroleumkan op een pipegaal was voor Gerard Boersma een inspiratiebron.
De kunstenaar heeft inmiddels behoorlijk naam gemaakt. Onlangs nog stond een foto van een kunstwerk in een provinciaal dagblad. Het was een portret van Geert Wilders opgebouwd uit tientallen portretjes van moslima's. Hij exposeerde onder meer in New York en Florence en momenteel hangt zijn knappe werk in Workum en Leeuwarden. Een goede keuze van Jacob en Joop Huisman om deze neef bij de tentoonstelling te betrekken.
Bron: Workumer Krant Friso
 klik op foto voor fotoos van Henk
website: http://museumdeanderekant.web-log.nl/blog/
<< Terug
|
