22 - 02 - 2011 - Workumer strand is een paradijs
Cor Hunia
Willem Boersma en het Workumer strand zijn met elkaar door een strakke band verbonden. Het is Boersma die bijna dagelijks in aanraking komt met de grote strandvlakte tussen het IJsselmeer en de zomerdijk. Het is Boersma's lust en leven om over het strand te dolen. Hij voelt zich hier helemaal thuis.
Van tijd tot tijd is hij op het strand te vinden. Elk bezoek aan het bijzonder vlakke land vlak langs de IJsselmeerkust betekent voor Willem een bijzonder leuk uitstapje. Van tijd tot tijd trekt Willen Boersma met een stel bezoekers over deze vlakte. Hij vertelt en zijn medewandelaars stellen vragen waarop de excursieleider inhaakt.
Zaterdagmorgen was het weer raak. Op het parkeerterrein, vlak voor de ingang van de camping, groeide het aantal aanwezigen en dit liep op tot boven de twintig. „We hebben een volle bak," zo waren de woorden van Boersma. Per excursie wil de strandkenner niet hoger gaan dan zo om en nabij de twintig. Reden daarvoor is dat het gesproken woord verstaanbaar moet blijven en dat zou heel gemakkelijk met een aantal wandelaars van boven de twintig verloren kunnen gaan.
De wandelaars worden welkom geheten op genoemde parkeerplaats. Boersma houdt het kort. Het weer is verre van aangenaam, het is bijzonder koud en ook de wind speelt een rol. „Laten we maar van start gaan," zo zijn de woorden van de herder nadat hij zijn kudde heeft overzien. Het gaat nu over de brug van de Soldatengracht naar de slaperdijk. Hier op het strand aangekomen wordt in de richting van Gaast gewandeld. Het gaat in een rustig tempo. Er is immers zo veel te zien en te bewonderen op deze vlakte, bedekt met gras en dicht tegen de kust voorzien van een flinke laag zand. Om je heen kijken en genieten van het vlakke strand. Over de zomerkade gaat de wandeling verder. De één ziet dit en een ander dat. Er valt veel te bewonderen en ook de leider van deze excursie komt geregeld aan bod om zijn bijdrage te leveren. De dijk is flink droog en dat maakt het wandelen een stuk lichter. Maar het uitstapje gaat niet helemaal over de dijk, er moet ook in de richting van het IJsselmeer worden gelopen. Deze afbuiging in de route maakt het voor de wandelaars die voorzien zijn van laarzen niet moeilijker.
Niet iedereen echter heeft deze wandelhulpen bij zich. Het gaat daarbij om slechts één deelnemer. Deze heeft platte schoenen aan met in de zool een slijtgat! Voor deze wandelaar betekent het rechtsomkeert maken en over de dijk terug naar het parkeerterrein. Einde oefening! De tocht langs zee, nu gevorderd tot de zandplaten voor de kust, gaat gestaag verder. Er wordt volop gevraagd naar inlichtingen over wat het IJsselmeer heeft doen aanspoelen.
De koers wordt opnieuw verlegd en gaat weer naar de zomerkade. Er lijkt in de verte iets te staan tegen een hek. Van afstand is het moeilijke te herkennen. Dus de stap er in houden en blijven kijken naar het steeds groter wordende object. Daarbij aangekomen blijkt het te gaan om twee kannen koffie, een versnapering die er bijzonder goed in valt. Dit maakt het wandelen voor straks nu al veel lichter.
De plaats waar een ree de wintertijd doorbrengt wordt bekeken, maar ook de overwintering van zo rond de 100.000 ganzen is bijna niet te geloven. Toch is het waar dat al deze ganzen op en bij het strand komen foerageren. Zij maken de verre toch van duizenden kilometers van en naar het hoge noorden. Ze overleven op het strand van Workum en in de weilanden rondom. De wandeling wordt voortgezet. Na nog wat omzwervingen gaat het terug naar de bewoonde wereld. Van het strand wordt afscheid genomen, de tocht is voorbij. Een gelaagde tocht. Want ondanks kou en wind was het genieten op het Workumer strand, een paradijs voor de liefhebbers.
Het buitendijkse strand trouwens, tussen twee haakjes, wordt beheerd door It Fryske Gea.
Bron:Workumer Krant Friso
<< Terug
|
