03 - 04 - 2020 - Ontroerende steun Mariënacker
Op 12 maart kwam het bericht: corona kwam het land te veel binnen en om het virus niet te snel te laten verspreiden zoveel mogelijk binnen blijven, met name de mensen die kwetsbaar zijn. Alle mensen van buiten Nij Mariënacker mochten hier niet meer binnen komen, geen vrijwilligers, geen Lekker-Ite, geen gasten, geen handwerken enzovoorts, enzovoorts. En dat vonden we al heel jammer Een week later werden de maatregelen nog strenger en mocht er niemand meer visite hebben en
niemand mocht Nij Mariënacker meer verlaten. Wat triest, onze cliënten mochten niet meer naar buiten. Dit kwam hard aan, zowel voor onze bewoners als voor familie en natuurlijk ook voor het personeel. Maar gezamenlijk hebben we de schouders eronder gezet en hoe!
Zoveel reacties van familieleden, van Workumers, van groepen mensen. Hartverwarmend, op alle manieren. We zagen families die lPads en computers brachten, mobieltjes kochten en ons wachtwoord erop zetten. Patyna leverde beeldtelefoons, die dankbaar door de bewoners (met medewerker) gebruikt worden. En de sluis stond in 'no time' vol met cadeaus, bloemen, kaarten en veel, heel veel tekeningen van kinderen uit Workum. Deze hangen nu op grote borden, iedere afdeling één, of bij bewoners op de kamer. En de bewoners vinden het prachtig.
Ook kregen we voor onze bewoners bloemen (bloemsierkunst Groen), bonbons (Sasja van Dusseldorp, foto), patat (De Smidte) ijs (IJsboerderij Margje 24) en kwam brassband Crescendo voo ons spelen. Deze aandacht doet ons goed. Er is hier zoveel dat veranderd is, dat vele mensen niet goed raad weten met wat er gebeurt en waarom deze regels nodig zijn. Verwarrend en vaak onbegrijpelijk. Onwerkelijk zelfs. Het is bijna niet in woorden uit te drukken hoe goed deze aandacht dan is. Werkelijk geweldig! Wij zien dat het onze bewoners opfleurt en dan kunnen ze weer even vergeten waarom er niemand mag komen.
Vrijdagmiddag heeft onze kok patat gebakken voor alle bewoners en dit hebben we om 16.00 uur gedeeld. Smullen en zoveel leuke, spontane reacties. Dat doet ook ons (medewerkers) weer goed.
Een nieuwe traditie die al heel snel is ontstaan, is het zingen bij een verjaardag. We wonen in een ruim huis en voor iedereen kan er gezongen worden. Personeel staat 1,5 meter uit elkaar in atrium, biljartruimte of op de gangen. We zingen uit volle borst, tenminste als we zelf niet te ontroerd worden. Wat ook dat is niet zo moeilijk in deze tijd. We leven op alle mogelijke manieren mee met onze bewoners en hun familie. De ontlading komt dan meestal thuis wel.
Zoals onze koning het al zei: "2020 wordt een jaar dat ieder van ons zich een leven lang zal herinneren. Iedereen heeft zijn eigen ervaringen en beleeft het op een andere manier. Maar ik hoop en verwacht dat een gevoel van saamhorigheid en trots ons dwars door deze moeilijke tijd zal blijven verbinden."
En daar gaan we voor!
Bron: workumer krant FRISO
<< Terug
|
