Archief:

15 - 02 - 2011 - Warm afscheid dokter de Weerd

Albert Schootstra

"Het is helemaal niet zo dat ik geen plezier meer heb in mijn vak. Maar het regelen 'houdt nooit op' om het zo te zeggen. Dat is in de loop van de jaren wel veranderd: er is veel meer regel­en overlegwerk gekomen. En mijn lichaam vertoont haperin­gen die niet met een prikje of een pilletje zijn op te lossen. Het is een proces van wikken en wegen geweest. Aan de ene kant is het hier een Walhalla om te dokteren. We hebben een prach­tig nieuw praktijkgebouw. Het is alleen zo dat ik vanwege mijn gezondheid, al ben ik niet ziek, mijn leven op een andere wijze moet inrichten. Het 'vaarwel' is enorm ingrijpend, want je bent er toch vanuit gegaan om hier tot je vijfenzestigste te blijven. Ik word nu, zeg maar, 'freelancer', ik hoop in veel praktijken te kun­nen waarnemen en dat zal denk ik wel lukken want er is een groot tekort aan huisartsen. En verder zie ik wel wat er op het medische vlak op mijn weg komt." Dit vertelt dokter Johan Maarten (roepnaam Maarten) de Weerd. Per 1 januari jl. heeft hij zijn praktijk overgedaan aan dokter Jaap Kroijenga die een jaar ouder is dan Maarten de Weerd. Hij is in Wommels geboren als zoon van een echte 'Warkumer om utens', Jan Kroijenga. Toen Jaap vieren-eenhalf jaar was verhuisde het gezin Kroijenga van Wommels naar Hardenberg; vader Jan was leraar aan de mulo. En of het zo moet zijn: ook dokter De Weerd is 'hikke en tein' in Hardenberg. "Maarten siet op de middelbere skoalle ien klas ûnder my," aldus dokter Jaap Kroijenga. Beide artsen in spe kregen op het athe­neum geschiedenis van wijlen de vader van Maarten de Weerd. Kroijenga heeft er al een loop­baan van twintig jaar als huisarts opzitten: eerst tien jaar in het buitenland en daarna tien jaar in Amsterdam. Enkele jaren gele­den vestigden Jaap en zijn vrouw Martine zich in Aldemardum. In Workum werden de contacten met Maarten de Weerd ver­nieuwd en hoe het verder is gegaan zal duidelijk zijn. Hoewel de praktijkoverdracht al per 1 januari werd gerealiseerd werd één en ander vrijdagavond in een gezellig volle grote zaal van de Klameare ook voor de patiën­ten en andere relaties van de art­sen beklonken tijdens een uiter­mate geanimeerde receptie waar Maarten de Weerd officieel afscheid nam. 'Officieel' is inder­daad het woord, want 'officieus' zullen heel veel Workumers hem nog vaak tegenkomen: hij blijft inwoner van onze stad, want aan Workum hebben Maarten en zijn vrouw Judith de Weerd-Mans (48) hun hart verpand. Maar het blijft een wonderbaarlijke speling van het lot dat Workum én Hardenberg zo'n grote rol spelen in de levens van De Weerd en Kroijen­ga.

Vrijdagmiddag, in de aanloop naar de receptie, waren Maarten en Judith de Weerd zo vriende­lijk om met deze krant nog even terug te blikken. Dat gebeurde in het prachtige pand aan het Noard waar ze sinds november 1996 tot hun grote tevredenheid wonen. Jan Kroijenga, de vader dus van dokter Jaap Kroijenga, werd geboren in een huis daar tegenover. De pake van dokter Kroijenga, ook een Jacob, was firmant van de sigarenfabriek Kroijenga en Ferwerda. Pake Jacob overleed toen heit Jan nog heel jong was, waarna de siga­renfabriek werd opgeheven. Heit en mem Kroijenga waren vrij­dagavond op de receptie aanwe­zig. Maar terug naar Maarten en Judith de Weerd. Het is opval lend dat Judith ook in de medi­sche sector, om het zo te zeggen, werkt. De Workumers weten dat natuurlijk wel omdat ze als prak­tijkondersteuner de beste krach­ten aan de praktijk van haar man Maarten heeft gegeven. "Zonder Judith zou de praktijk niet zo zijn als hij nu is," zo zei Maarten vrij­dagavond tijdens zijn officiële speech op de receptie. Hij bedankte daar nog vele anderen, van wie de naam van Hinke Geerligs, "de ruggengraat van de praktijk", wel in het bijzonder met ere mag worden genoemd. Judith is verpleegkundige en werkt sinds begin vorig jaar als vaatverpleegkundige in het zie­kenhuis Nij Smellinghe in Drachten. Ze begeleidt daar de mensen die aan hart- en vaat­ziekten lijden en die daar al dan niet aan geopereerd zijn. Spe­ciaal de risicofactoren die bij deze zieketen een rol kunnen spelen hebben haar beroepsma­tige aandacht. Ze volgt momen­teel ook nog een opleiding tot verpleegkundig specialist in Groningen en het zal duidelijk zijn dat haar dagen meer dan gevuld zijn. Dit ook omdat zij en Maarten drie kinderen hebben: dochter Rosa (20) die in Amster­dam aan de fotovakschool stu­deert en de zonen Thijs (17) en Onno (15). De jongens wonen nog thuis. Aan de RSG Magister Alvinus in Sneek bezoeken zij de havo. In haar geboortestad Am­sterdam kreeg Judith haar oplei­ding onder meer in het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis en het zal nu wel een beetje duidelijk worden hoe zij en Maarten elkaar hebben leren kennen. De laatste namelijk ging, na nog een jaar aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Arnhem te hebben gestudeerd, naar de Vrije Universiteit in 's lands hoofdstad om daar medi­cijnen te gaan studeren. Hij deed - met succes - zijn artsexamen in 1991 en werkte een half jaar als arts-assistent chirurgie in het Boven IJ-ziekenhuis in Amster­dam. Daarna werd hij gevraagd te solliciteren in het Amsterdams Medisch Centrum, meer in het bijzonder in het vroegere Emma-kinderziekenhuis. Hij werkte daar bijna anderhalf jaar. "Daar heb ik mijn liefde voor kleine chirurgische ingrepen opge­daan," vertelt dokter De Weerd. "Dat zijn voor mij de krentjes in de pap en de handigheid die je daar bij opdoet komt natuurlijk ook bij bevallingen goed van pas." In die tijd werd het hem steeds duidelijker dat hij huis­arts wilde worden en na nog even in Utrecht te hebben gewerkt vertrokken hij, Judith en Rosa in 1994 naar Engeland om daar de huisartsenopleiding te gaan vol­gen. In die tijd was er in Enge­land een schreeuwend tekort aan huisartsen. Het jonge gezin kwam terecht op het prachtige Engelse platteland. "Het was daar heel bijzonder, de prachtige natuur waar ik met mijn vader als jongetje van veertien nog gewandeld had. Iedere week hadden we een zogenaamde terugkomdag in Cambridge, een prachtige tijd was het." Ondanks zijn liefde voor Engeland en met name zijn platteland besloten Maarten en Judith, die inmiddels drie kinderen hadden, na een half jaar waarnemen in Enge­land toch terug te keren naar Nederland. Onnodig te zeggen dat Maarten de Weerd zijn huis-artsenopleiding met succes had afgerond. (Tussen twee haakjes: wat moeten medici veel stude­ren. Eerst doe je - als alles goed gaat - je doctoraal, maar dat zegt op zichzelf nog niets, hoe veel respect je er ook voor moet heb­ben. Dan volgt het artsexamen en ben je 'echt' arts, maar dan moet je nog een specialisatie kiezen. En huisarts is net zo goed een specialisatie als - noem eens een zijstraat - uroloog.)

Na terugkomst in Nederland was dokter De Weerd een jaar waar­nemer in een praktijk in Zutphen. En toen kwam lang­zaam maar zeker Workum in beeld. Op 1 januari 1997 begon hij 'mee te lopen' met zijn voor­ganger, doker Stoel. Een maand later, 1 februari dus, begon hij officieel in de praktijk. Op één mand na was hij dus veertien jaar huisarts in Workum. "Het is prima geregeld in onze praktijk," zo vertelt dokter De Weerd. "Wat mij in de huisartsenpraktijk aan­spreekt is het generalistische werk: je bent voor jong en oud beschikbaar en je bent er voor grote en kleine kwalen. En dat gaat bij wijze van spreken van een teen tot keelpijn. Maar je krijgt ook te maken met dodelij­ke ziekten en crises in iemands leven. Het is een verdrietige beslissing om nu met de praktijk te moeten ophouden, maar het geeft aan de andere kant wel rust en opluchting. En ik loop met veel ideeën rond over kansen en uitdagingen in het vak. Ik be­houd mijn registratie als huis­arts en dat is het kompas waarop ik vaar." Dokter De Weerd blijft dus met enthousiasme bezig in `zijn' vak en daarnaast heeft hij houtbewerken, fotograferen (dochter Rosa heeft het niet van een vreemde), klussen in huis en lezen als hobby's.

De receptie was, als gezegd, gezellig en geanimeerd. Het zal dokter De Weerd zeker goed heb­ben gedaan dat zo velen uiting gaven aan hun dank voor het vele werk dat hij als huisarts heeft gedaan. "Ik ben geraakt door de stroom van reacties en door de prachtige teksten die daarop te lezen waren," aldus De Weerd. "Het is heel belangrijk 'om er te zijn'. We handelen veelal in onze­kerheid en dat is voor beiden, patiënt én arts, moeilijk. Mijn advies is: blijf meedenken met uw huisarts." Zijn opvolger Jaap Kroijenga werd door hem als "een grote vis" omschreven. Kroijenga zelf: "Ik hoopje de goeie dingen troch te setten en as der Baken minder goed binne, lit it my dan witte. Ik Bil besykje in doarpsdokter yn de stêden War­kuur en Hylpen te wêzen." De komende zomer zal, zo is de bedoeling, het tweemanschap Pim Engelenburg en Jaap Kroijenga nog versterking krij­gen van dokter Till Gerling. Dan is de 'bemanning' aan de Kon­vintsdyk weer helemaal com­pleet.

De receptie was mede zo mooi door de prachtige zang van de nog maar 16-jarige Amarins Jansma uit IJlst, die zichzelf op de piano begeleidde. Amarins, leerlinge van het vwo op de RSG Magister Alvinus in Sneek, is de vriendin van Thijs de Weerd en fleurde het afscheid van de vader van haar vriend op een wel bijzonder fraaie wijze op. Ze heeft al vier jaar zangles en zeven jaar pianoles en dat waste horen! Geweldig! Maar het gaat natuurlijk om dokter De Weerd. Welnu, Workum zal dokter De

Weerd al blijft hij hier dus

wonen missen. Maar als Kroijenga het net zo goed doet als De Weerd dan 'mei it noch hinnebruie'. Dokter De Weerd, het ga u en de uwen verder goed. Het is u van harte gegund! Bedankt!

Bron: Workumer Krant Friso

foto: Koos Haantjes