04 - 10 - 2019 - Brij Blues echt verleden
Ralph de Jongh, blues sjonger, singer/songwriter yn aksje yn 'De Skuorre'. Foto Ennik Fotografie, Hinke Bouwhuis.
Jan Pieter Dykstra
Na 28 jaar klonken zondagavond in de 'Skuorre fan Ritskes Honk' van Meindert & Tineke v.d. Akker de swingende slotakkoorden van de ooit succesvolle Brijblues Nachten. De argumenten die tot deze laatste acte van een begrip in Warkum en verre omstreken leidden, stonden al uitgebreid in een vorige editie van deze krant, die zullen we niet meer herhalen. Het doek moest vallen zoveel was duidelijk. Dat gebeurde op sneintej0n 29 septimber verre van met omfloerste trom.
Van de oorspronkelijke 'Rat Pack', Jacob Bouwhuis, wijlen Jan Kok en Hille Faber, die veel werk heeft verzet om boeren, burgers en buitenlui van Warkum en omstreken een genoeglijke muzikale avond te bezorgen, is eerstgenoemde nog de laatste der Mohicanen, samen met good old Tineke v.d. Akker, die in een later stadium erbij kwam. Zij waren met lekje Bogaard, die als voorbeeldig spreekstalmeester fungeerde en een kort retrospectief gaf van het fenomeen, de aanstichters van deze avond. (Henk de Boer declameerde overigens in de pauze nog een gedicht van Jacob over een boerenarbeider dat in het Russisch is vertaald.)
Hij, Jacob - ook wel Jac. G.B., is wat je kunt noemen de Frank Sinatra van de oorspronkelijke oprichters. Overigens werd in de VS destijds die artiestengroep aangevoerd door Humphrey Bogart. Nadat die in 1957 was overleden verschoof het leiderschap bijna automatisch naar Frank Sinatra, bijgestaan door Dean Martin, Sammy Davis jr., Peter Lawford (zwager van president John F. Kennedy) en Joey Bishop. ln die periode maakten zij de films Ocean's 11, Sergeants 3 en Robin and the 7 Hoods. Na een dag van opnames traden ze vaak op in Las Vegas. Overigens werd hun het etiket Rat Pack opgeplakt door de journalisten. Zelf hadden ze het meestal over Ïhe Summit, The Clan of the Cool Cats. Marilyn Monroe, Juliet Prowse, Shirley Maclaine en nog enkele meer of minder fraai gevormde dames stonden destijds bekend als The Rat Pack Mascots, omdat zij bij de optredens prominent aanwezig waren. Ooit zal ook de Brijblues Rat Pack - wellicht meer in het geheim - vrouwelijke mascottes hebben gehad, maar dat is niet voor de eeuwigheid geboekstaafd geworden.
Die uitsmijter - door Workumer bedrijven en particulieren gesponsord, want de kas was leeg – van het Brijbluesfeest, voor eigen rekening desgewenst met een aangenaam 'toefje' bier of andere licht alcoholische versna peri ngen overgoten, mocht er zijn. 'De Skuorre' aan de Parellewei (zoals wijlen Cees M. van den Akker, de heit fan Meindert, die weg noemde) is een perfecte plaats om de blues van Ralph de Jong, deze keer gloedvol begeleid op mondharmonica door Max Joosten, de wereld in
te slingeren. Met zijn voetenwerk waarbij dat van Cassius Clay toch enigszins verbleekt, begeleidde hij zichzelf met wooden shoes op een unieke wijze. Hij is een gedreven artiest met een duidelijke dictieen Blues-timbre, die staat in de traditie van o.a. de Rolling Stone Mick Jagger. Opzwepend werkte hij toe naar een explosief slot. Van een geheel andere orde was het optreden van dichter Remco Kuiper, die daar eveneens geen onbekende was en er al eerder met Ralph deJong een 'knalavond' verzorgde. Ook nu wist hij het publiek onder doodse stilte met de performance van zijn pennenvruchten - o.a. over de (mislukte) geboorte van een lammetje – in vervoering te brengen. Bovendien had hij een komisch verhaal over de bureaucratische avonturen van een in de koffiemelk aangetroffen contactlens. Tenslotte zouden twee nieuwkomers, althans voor deze sfeervolle locatie, het plankier bestormen met gedichten, zang en piano. Helaas moest het optreden van 'onze eigen' Paul van Dyk en Thys Wadman op cello wegens ziekte geannuleerd worden. Als vervanger was Jan Hoekstra fan Nijhuzum aangetrokken. Hij bracht met zijn gitaar eigen geschreven en gecomponeerde liedjes ten gehore. ls inmiddels bij de Liet-competitie van Omrop Fryslàn doorgedrongen tot de laatste vijftien mededingers. Dus kwaliteit aanwezig. Alles oereidzjend: it wie in tige slagge j0n, mei in moaie smite folk dy 't him ta de teannen Ít fermakke hat, safolle is wol wis. ln bûsdoek kaam der net oan te pas, mar fansels siet der in stikje nostalgy yn. Wy sille der oan wenne moatte dat Brijblues allinnich noch yn Ís omtinken bestiet!
Bye, hye, Brijblues
(frijn ei Mort Dixon & Roy Henderson)
Pak de brot mar yn, hwant it is forby
Gjin blues mear en gjin brij
Bye, bye, Brijblues,
Wat in wille 'en in nocht
Elk jier op dy kroegentocht
Bye, bye, Brijblues.
Remco, Max, Ralph, Jan en oaren
Spilen Snein de slotakkoarden.
Ien keer noch strontlet nei hûs
Mei in houten kop fan btij en blues,
Brijblues Bye, bye
Bron: workumer krant FRISO
<< Terug
|
