Gemser heft waarschuwende vinger
Jaarvergadering ijsclub Workum
J.P.Dijkstra
Door een grote animositeit bij de huidige commerciële schaatsploegen zal op den duur de Nederlandse schaatssport, lange tijd toonaangevend in de mondiale toernooien, zijn eigen graf gaan graven, dat was wel een van de opmerkelijke conclusies die Henk Gemser, chef de mission bij de laatstgehouden Olympische Spelen, trok tijdens zijn gastspreekbeurt bij de jaarvergadering van de IJsclub Workum (AD 1857) maandagavond 22 november in de Klameare. Een propvolle muisstille zaal hoorde deze voorspelling, met een ernstige waarschuwende ondertoon, waarschijnlijk ook met verwondering aan.
Daarvoor had de gebruikelijke jaarvergadering al plaatsgehad, die opende met een ‘live-uitzending’van het - door velen verguisde - ‘eamelduo’ Mart Smeets en Ria Visser, nagebootst door het plaatselijk gelegenheidsduo Henk de Boer en Jetske Miedema. Ria Anna Lize kon maar moeilijk verkroppen dat zij door de NOS uit het commentator-circuit is gehaald en verliet huilend de zaal, daarbij liefdevol en begrijpend ondersteund door een persiflerende Mart. Een mooi begin van een vergadering die als vanouds veel hilarische momenten telde, veelal gedebiteerd door voorzitter Durk de Boer. Natuurlijk was er een welkom voor de aanwezigen en voor de bijzondere gasten, die traditiegetrouw aanwezig zijn. Dit jaar had men de al gememoreerde Henk Gemser weten te strikken met een verhaal over zijn ervaringen in Vancouver, de arena van de laatstgehouden Olympische Winterspelen. Daarnaast was Ids Postma, Olympisch en nog een handvol andere kampioenschappen bijeengereden hebbend naar Workum gekomen, echter zonder zijn eveneens uitgenodigde eega Annie Friesinger, die andere besognes had. Als aanstormend talent bij het onderdeel shorttrack was Sjinkie Knegt van de partij en de gast van vorig jaar Tjalling van der Bosch was het zo goed bevallen, dat hij met zijn imposante gestalte – wat een schaduw werpt zijn fysieke aanwezigheid vooruit – opnieuw richting de Klameare was getrokken. De gasten werden overigens met een muzikale introductie van Sipke de Boer aan het publiek voorgesteld en natuurlijk volgde het onmisbare clublied, ook wel de Beerenburghymne genoemd, als opmaat naar de agenda, die in een shorttracktempo afgewerkt werd.
Durk de Boer stond in zijn welkom uiteraard bijna even stil bij de nakende herindeling. Het is afwachten hoe het beleid voor de ijsclubs, van wie van enkele omliggende verenigingen afgevaardigden vertegenwoordigd waren, in dat megageheel zich gaat ontwikkelen. Er rest de clubs en burgers slechts een afwachtende houding aan te nemen, maar met meer dan de helft van de elf steden op het grondgebied scoort de gemeente in ieder geval goed. Uiteraard was er een speciaal welkom voor de ereleden Eeuwe Riemersma, Hisse Breemer en Willem de Boer en de al genoemde afgevaardigden van - omliggende of niet – ijsclubs. Douwe van der Meer kwam met de notulen van de vorige vergadering voor de microfoon. Voor hem was het zijn zwanenzang, want na vijf jaar houdt hij de ijsclub – althans bestuurlijk – voor gezien. Verschillende zaken kwamen daarin nog aan bod. Zo werden de aanwezigen herinnerd aan de succesvolle Aegon Junior Schaatsspelen op de kunststofplaten op de Merk. Vooral de scholen hebben er onder de bezielende leiding van Barbara de Loor en onze eigen Sietze Heslinga druk gebruik van gemaakt. De winter was wel in staat om op de ijsbaan een vloer te leggen, maar de te vroeg gevallen sneeuw ‘smiet dwerse kneppels’ als het ging om schaatsplezier. Overdag was er nog wel een redelijke belangstelling om eens een baantje trekken, maar in de avonduren had het spreekwoordelijke kanon zonder kans op treffers kunnen worden afgevuurd. Het jaarverslag van de activiteiten maakte eveneens melding van het kunstbaan- succes en besteedde tevens aandacht aan de nieuwbouw van het clubgebouw. Later op de avond kon het bestuur daarover trots melden dat deze week het bestelde bouwpakket wordt afgeleverd en men hoopt dan voordat eventueel de winter invalt – en de berichten voor einde deze week wijzen op een lichte neiging tot daling der temperatuur en helaas sneeuwval – de meiboom op het dak te hebben. Binnen de nieuwe kantine zal Ineke Mulder-Grasman achter en voor het buffet in de voetsporen treden van haar vader, wijlen Houwe Grasman en met die invulling is het bestuur meer dan tevreden. De skatebaan blijft nog toekomstmuziek maar wat in het vat zit…
Zoals de secretaris had aangegeven was hij niet herkiesbaar en dus moest het bestuur op zoek naar een kandidaat, die zo bleek tijdens de afscheidsoratie van de voorzitter, nog niet in het blikveld op de baan is verschenen. Men gaat, gelijk in het voorjaar op zoek naar kievitseieren ‘op ’e strún’ naar een vervanger. In de persoon van Henriëtte Bremer is wel een interim gevonden, zolang de positie niet is ingenomen. Douwe, je was een heel correcte en ook humoristische secretaris. Tige betanke, we hebben een mooie oorkonde voor je en als extra afscheidscadeau vinden wij dat elk in de zaal aanwezig vrouwspersoon je even voor het front van de troepen mag ‘tuten’. Aldus geschiedde tot tevredenheid van de zaal en de vertrekkende pommerant. Traditioneel besloot de scheidende secretaris trouwens zijn jaaroverzicht met de constatering: Het bestuur is er klaar voor, laat de winter maar komen!
Tussendoor moest de voorzitter bekennen dat hij enkele afmeldingen was vergeten aan te kondigen. Hij wilde ons doen geloven – en daar is niets op tegen – dat vanuit de overzeese gebiedsdelen bericht van verhindering was gekomen van de Surinaamse Bond van IJsclubs, daarmee benadrukkend dat een kwinkslag – wordt soms node gemist - onderdeel is van de vergadertechniek van de ijsclub. Penningmeester Wiebren Koopen gaf een goed gedocumenteerd verslag van zijn beheer en het kostte de kascommissie, spreker Anne van de Leij, geen enkele moeite hem – met begeleidend applaus – te dechargeren. Wel had de commissie, die een pluim uitdeelde aan de Nijefurdse vrijwilligers die volgens ingewonnen informatie qua aantal nergens in het land worden voorbijgestreefd, een klein voordelig verschil van 27 eurocent geconstateerd, dat nu eens de krant mag halen. Een ‘fear yn ’e broek’ voor deze vrijwilliger die van professie geen boekhouder is maar een gedegen verslag weet te produceren. De aftredende Van der Leij wordt opgevolgd door Piet de Boer en als hij zich niet op het gladde ijs van de financiële verslaglegging kan staande houden, zal Doede C. Visser hem - met of zonder stoel - ondersteunen of zelfs ‘preamkeskowend’ vervangen. Ongeveer met die benoeming werd het vergadergedeelte afgesloten en kreeg de zaal gelegenheid om een der onlangs geprimeerde worstsoorten van een onzer ambachtelijke slagers, gebroeders Blom (sinds 1854), te proeven, mogelijk met een al of niet alcoholische versnapering.
Ferdivedaasje
In hoofdzaak was de ‘winterjûnenocht’ een zaak van Henk Gemser, die zijn praatstuk de titel Olympische Ervaringen had gegeven. Met bijna alle coryfeeën van de Nederlandse schaatsers heeft hij gewerkt. Dat begon al in de periode van Ard en Keessie en zijn coachwerkzaamheden stopte hij in 2001. Sinds is hij verbonden aan de sportkoepel NOC/NSF en werd gevraagd om als chef de mission op te treden in Vancouver. Voor alle duidelijkheid: de nationale sportbonden zijn zelfstandig en de sporters, die zich middels kwalificatietoernooien hebben geselecteerd, worden een maand voor dat het grote spel gespeeld zal worden overgedragen in de hoede van NOC/NSF en dan komt de chef in beeld. Hij stuurt de gehele missie aan en is verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de organisatie. Komt in actie, bijvoorbeeld zo verduidelijkte hij, als er problemen ontstaan, die sporters belet om optimaal te presteren. Zo was onze gouden Nicolien Sauerbreij nogal gehandicapt om steeds tijdig op de oefenpiste te zijn. Het Olympisch dorp lag te ver van dat gebied en er dreigde veel tijd en motivatie verloren te gaan door lange reistijden. De Chef regelde voor haar een speciaal onderkomen – waaraan een extraorbitant hoog prijskaartje hing, dat wel, de gelegenheid schept ‘de dief’, dreef in dit geval de prijzen omhoog, maar het resultaat mocht er zijn. Wat, zo vroeg de zaal, als ze niet in haar missie geslaagd zou zijn? Het is en blijft natuurlijk giswerk, maar gelukkig is het goed gekomen en de verantwoording voor het extra nodige budget valt dan een stuk gemakkelijker te verdedigen. Uiteraard gaf Gemser een kort overzicht van het ontstaan van de Spelen. De antieke oudheid was voor baron Pierre de Coubertin in 1896 de aanleiding om die in 776 voor Christus begonnen olympiade nieuw leven in te blazen. Sinds ergens in de jaren twintig zijn de Winterspelen deel gaan uitmaken van het circus en het doel van elke natie blijft om in de top van het medailleklassement te komen. Nederland had voor deze editie in Vancouver ingezet op een plaats bij de eerste tien. Dat is, aldus de Chef, gelukt, wij zijn op die plaats geëindigd. De presentatie is heel goed geweest en met name ook het debacle van Sven Kramer is door ons – zo hebben outsiders ons gemeld – uiterst professioneel behandeld in de presentatie naar de media. De Canadese organisatie heeft ons daarvoor bij het afscheid gecomplimenteerd. Veel achter de schermen is trouwens niet bij het publiek bekend. Om maar eens te noemen worden de belangen van de sponsors – die miljoenen spenderen in een team -gediend met het aanwijzen van ‘ambassadeurs’ uit de rij sporters, die bij tijd en wijle het gezicht voor de sponsors zijn bij officiële perspresentaties, alles nauwkeurig geregisseerd en gedoseerd want de sporter mag geen capaciteitsverlies opdoen. Met het oog op dat fenomeen gaan niet alle sporters naar de openingsceremonie, maar als de druk van de ketel is, is er geen beletsel om allemaal de afsluiting bij te wonen. Immers, de mens is in staat om de hoogste berg te beklimmen, maar kan tegelijk struikelen over een molshoop, aldus een Chinese zegswijze. Er zijn dan ook door de overkoepelende NOC/NSF begeleidingsteams gevormd, die de sporters bijstaan. Mislukkingen, als van de bobsleeploeg, vereisen – nu nog – veel aandacht van begeleiders, sportcoaches, psychologen om het vizier weer op de toekomst gericht te krijgen. Maar, aldus afsluitende, het was een voorrecht om deze functie te bekleden, invulling te geven. Een sporter is een explosief mens en is er immers in eerste instantie voor zichzelf, hij drukt zijn gezicht aan het wereldvenster. Op het tweede plan komt de organisatie die hem uitzendt en als derde factor ziet hij zichzelf afgeschilderd als een vertegenwoordiger van een natie. En wie in de race om die vertegenwoordiging afviel, aldus de sportman, die Gemser ook is en in 1963 als een der weinigen de elfstedentocht wist te volbrengen, werd persoonlijk door mij op de hoogte gebracht. Verder is het adagium wel dat je een verliezer niet kunt helpen, maar je kunt hem wel een hart onder de riem steken. Een schaatser die op het cruciale ogenblik viel, kreeg te horen dat het essentiële van schaatsen is, dat je moet blijven staan. Dat klinkt cru, maar bevat een waarheid als een koe, die ook de schaatser bekend is. En dan, na al of niet succesvol te zijn geweest, komt het einde. De ploeg gaat naar de koningin, wordt gehuldigd door duizenden mensen, dit keer in Haarlem. En dat is dan, in de woorden van Ids Postma, eigenlijk een abrupt einde, nadat je circa twee jaar het brandpunt hebt ingesteld op die piek waarvan men verwacht dat je dat zult waarmaken. Twijfel komt binnensluipen door de deur die op een kier staat. Is het alle inspanningen waard geweest, moest je misschien toch dat EK niet laten schieten, maar die vraag zal nooit beantwoord worden. Je hebt in ieder geval een Olympische medaille, ook nog een gouden en een EK laten schieten krijgt dan een andere dimensie. Dilemma’s dat zijn zaken waar een sporter en een coach/trainer zich voortdurend voor geplaatst zien, zo sluiten beide heren hun samenspraak af. En met de al in de aanhef gememoreerde slotconclusie van de chef de mission kwam een einde aan deze druk bezochte avond van een ijsvereniging die op dit moment bijna 800 leden telt en die een gezonde financiële basis in de boeken heeft staan. Nu maar hopen dat die leden deze winter enig ijsvermaak zullen kunnen genieten op de baan en om nog eens in herhaling te vallen: Het bestuur is er klaar voor, laat de winter maar komen. Wij zullen zien.
bron: Workumerkrant Friso
Fotos
