Archief:

18 - 05 - 2018 - 'At the Watergate'super in Workum

Combinatie Maspimatz  (65 muzikanten) uit Luzern. Foto Henk Gorter Klik op foto voor meer.

Jan Pieter Dykstra

De Banda Simfonica van Manresa, Spanje, vormde - althans in Workum - letterlijk de slotnoot van het tweedaagse muziekfestival dat onder de naam At the Watergate' afgelopen woensdagavond in Sneek van start ging. Maar de organisatie in Sneek had ook haar 'tentakels' naar andere steden en dorpen in de buurt uitgestrekt. In Workum werd daartoe contact gezocht met 'Het NUT. Die eerbiedwaardige instelling, die er voor zorgde dat de oudste spaarbank van ons land in 181 7 hier het licht zag, liet er geen gras over groeien. Twee dagen lang kon genoten worden van muziek, uitgevoerd door jonge muzikanten uit vele landen van Europa; alles in het kader van Kulturele Haadstêd 2018, Ljouwert, Fryslân.

Het spits werd donderdagmiddag afgebeten door de koororkest- combinatie Maspimatz
(65 muzikanten) uit Luzern. Oorspronkelijk zouden zij op de Merk spelen, maar de weersomstandigheden noopten tot een locatieaanpassing, de St, Gertrudiskerk. Met veel verve, enthousiasme, schwung ook brachten zij een aanstekelijk muzikaal palet van populaire en traditionele Zwitserse muziek. Tijdens het slotnummer – een bewerkte Ierse traditional – werd door een drietal meiden een korte 'imitatie' van de wereldbekende Riverdancers gegeven. Klasse, fan it boppeste buordsje. Het klassieke Radic Orchestre, elf man sterk, uit ltalië speelde in de Theaterzaal van de Klameare de sterren van de hemel, adembenemend mooi, alsof Apollo zelf de lier ter hand had genomen. In diezelfde bewoordingen valt ook het optreden van het uit het verre Estland, Estonia, gekomen orkest Turi Koeru Youth Orchestra te omschrijven. De ruim veertig leden lieten zeer gedoseerd hun klankenvariatie van duizelingwekkende zuiverheid door Fryslâns mooiste kathedraal duikelen, gonzen, spetteren, fluisteren. Klassieke componisten, bewerkte popsongs en Estse traditionals vormden vandaag het repertoire, waarbij gebruik werd gemaakt van een instrument dat wij hier zouden duiden als 'kuttepiel', alsmede een soort van bûthÍúsbankje met in de zitting aan weerszijden uitgefreesde groeven waarop een frêle- ogende dame - schrijlings gezeten - die er ritmisch een heksenbezem over bewoog, als bij een wasbord, ongeveer. Fascinerend, in ieder geval.

Tijdens de repetitie deed zich echter een kleine narigheid voor: van een cello was een snaar gesprongen. De jonge celliste zat in tranen verweesd om zich heen te kijken, weg tournee! Goede raad duur? Nee, want Workum beschikt over een eerste klas bouwer van snaarinstrumenten, vooral violen. Hij hielp het meisje met een nieuwe snaar uit de brand. Op slag veranderden de tranen in een brede, enigszins bedeesde lach. Hemelvaartsdag werd buiten op de Merk afgesloten door de Duitse bigband Groove Gang, een band met zangeres - in de traditie van Duke Ellington en anderen, waarvan het veeltallig publiek op de Merk zeer genoten heeft en hier en daar zelfs iemand jive –achtige danspassen ontlokte.

Vrijdag begon met een concert van het uit Spanje afkomstige 42-koppige orkest Orquestra Accen, Cor Noles, Conjunt. Ook nu weer kon men in de Klameare genieten van klasse- muzikanten. Terzelfder tijd speelde in de sm0ke Galerie De Vereeniging van Jos en Hélène het uit Oostenrijk afkomstige meisjesorkest Die Flotten Siem, dat staat voor de snelle 7 meiden. Zij presenteerden een sprankelende voorstelling van hun volksmuziek, maar ook bewerkte popsongs, daarbij gekleed in traditionele jurkjes en sommige hadden 'frissels yn it hier', als uit de tijd van Heidi und Peter. Zelfs de polka kwam aan bod en twee Workumer gastheren van Het Nut werden door twee meisjes 'verleid' om hun al lang vergeten danslessen van Henk de Vries, silger, in het geheugen terug te roepen. Een uurtje later waren bij het Pottebakkersh0s en de Gertrudis orkesten uit Slowakije te beluisteren. Ook hier vielen wervelende. dan weer ingetogen, maar altijd op tempo en maat boeiende uitvoeringen van hun composities te beluisteren. Daarna kwam in de kerk het Spaanse Tulpa Orchestra de Pallars aan bod en verschenen in het restaurant Fresco aan de Wimerts dankzij het uit Duitsland afkomstige saxofoonensemble Radolfzell allerlei (vergeten) jazzgrootheden voor menig geestesoog: Sydney Bechet, Earl Bostic, natuurlijk de onvergetelijke John Coltrane en Eric Dolphi. Opnieuw sublieme, swingende uitvoeringen. Aansluitend viel in de kerk het Frans-Duitse Jugendorchester Grúnstadt te beluisteren. Het slot van hun optreden waarbij zij moeiteloos de muzikale Parnassus leken te beklimmen, was een mixcompositie van Alle Menschen werden Bruder' en de Marseillaise. Op enig moment werd zeer ingenieus voor deze gelegenheid ook het Wilhelmus daar tussen gepositioneerd. Wat een expressie, lyriek en volume. Ook in de kerk enige Workumer inbreng van jeugdleden van Crescendo, historisch verantwoord als de Notenbrljbekken door het leven gaand. Pakes en beppes, heiten en mem- men, omkes, muoikes, buorlju konden zo eens in de praktijk horen waar al dat naarstige oefenen toe leidt. Het klonk als een klok en met deze enthousiaste jongelui lijkt de toekomst van Crescendo en andere korpsen gewaarborgd. Hulde, in tsien mei in griffel!

Toen was de beurt, zoals in de aanhef vermeld, aan het orkest uit Spanje, dat op volle oorlogssterkte, circa 60 personen, de hem opgedragen taak te lijf ging. Wat een souplesse, timing, verrassende timbres en soms overdonderend in cadansen volume-effect. Voor velen voor herhaling vatbaar, bleek uit de reacties. Een beter compliment kan men organisatie en muzikanten niet maken.

We kijken terug op geslaagde optredens, aldus de organisatie, waarin de jonge musici zelf ook plezier hadden. Met veel hulp van vrijwilligers hebben we er mooie dagen van kunnen maken. Vrijwilligers als gastvrouw of -heer of als sjouwers. Maar ook De Gulden Leeuw als leverancier van stroom. Allen dank voor jullie hulp. Maar ook dank aan de organisatoren van Stichting NUT, Crescendo en Promotie Workum.

Bron: workumer krant FRISO