Archief:

09 - 05 - 2018 - 4 mei-herdenking Workum

4 mei-herdenking Workum

Het is, net als de 4 mei-herdenking , al weer bijna een traditie, het verslag ervan in de Friso en op Workum.nl. Ik had de indruk dat de stille tocht stiller was dan anders. Afgezien van een fietser die zo nodig nog snel even, net niet de vooroplopende trommelaars de pas afsnijdend, ons moest inhalen, verliep alles zoals het moest zijn. Zo nu en dan waren er wat auto’s hoorbaar en vooral hoorde je de donkere klank van de klok van de St. Gertrudis, die ons vanuit de verte op deze tocht begeleidde. 

Een behoorlijke stoet met voorop een tiental kinderen. Op de begraafplaats aangekomen gingen een aantal kinderen naar de graven van in de oorlog omgekomen Workumers om daar hun meegebrachte bloemen te leggen. De rest van de stoet formeerde zich rond het oorlogsmonument. Van de kinderen hadden Doutzen Vermaning en Berber Folkertsma inmiddels de krans gekregen uit handen van gemeenteman Gerrit Rolsma.  Op de begraafplaats was het even voor achten naar mijn indruk stiller dan anders. Zou het een statement zijn van velen als reactie op de idiotie rond de aangekondigde verstoring in Amsterdam?. Feit is dat we in die stilte konden luisteren hoe indrukwekkend de klanken van de Gertrudisklok om acht uur uitstierven en na het spelen van de ‘Last Post’ door Siebe Bokma (die inmiddels al 18 jaar, de trompet bespeelt bij de 4 mei-herdenking!) was het 2 minuten lang echt oorverdovend stil. Daarna het Wilhelmus, gevolgd door het voorlezen van de door de kinderen op school gemaakte gedichten over ‘Onderdrukking’ (Timon de Roode  van de Pipegaal),  ‘Verzet’ (Jaike Dijkstra van It Finster) en ‘Vrijheid’, een gedicht van Hanna de Lange en Lyann Wouda van de St. Ludgerus, maar, omdat beiden niet aanwezig konden zijn, voorgelezen door Britt Koornstra en Jasmijn Bosma.

Daarna was er de kranslegging door Doutzen en Berber, samen met wethouder Stella van Gent, aanwezig namens het gemeentebestuur. Er volgde een heldere toespraak van Stella van Gent, waarin ze met name het belang noemde om de vrijheidsgedachte te blijven doorgeven door elke keer weer de verhalen te blijven vertellen van de jaren 40-45, ook wanneer de generatie uit die tijd er niet meer zal zijn. Het was het laatste onderdeel van deze sobere en daarom des te indrukwekkender plechtigheid. Inmiddels is het ook al traditie dat in het verslag namen worden genoemd van al die mensen die zich vaak elk jaar weer, inzetten om deze herdenking mogelijk te maken. Daar komen ze weer: allereerst natuurlijk alle kinderen van de basisscholen die aanwezig waren, alsmede op de achtergrond hun meesters en juffen, het gemeentebestuur in de persoon van Stella van Gent, de trommelaars vader en zoon Kuipers, trompettist Siebe Bokma, gemeenteman Gerrit Rolsma, klokkenluider Sybe Westra, Klaas Folkerts die zorgde voor de geluidsinstallatie op de begraafplaats, Theunis Wouda die het verkeer regelde en last but not least onze Friso-krant die zorgde voor de zo noodzakelijke publiciteit.

Laatstgenoemde wil ik ook noemen als het gaat om het sponsoren van het programmaboekje van het herdenkingsconcert in de Doopsgezinde Kerk. Een leuke ‘brug’ naar het andere onderdeel van de 4 mei-herdenking. Dit concert wordt elk jaar georganiseerd als onderdeel van de kamermuziekserie van Workum Klassiek. Dit jaar in samenwerking met de kamermuziekserie van het Noord Nederlands Orkest. Het Messiaen Ensemble, genoemd naar de componist Olivier Messiaen, zorgde voor de uitvoering van het ‘Quatuor pour la fin du temps’ (Kwartet voor het einde der tijden) van Messiaen. Ik kan daarover kort zijn: fenomenaal. Het, voor een kamermuziekconcert zeer talrijke publiek, heeft ademloos zitten luisteren naar deze indringende, in 1940 in een concentratiekamp gecomponeerde muziek voor viool, cello, klarinet en piano, hier schitterend vertolkt door violist Sergei Bolotny, celliste Noëlle Weidmann, klarinettist Joost van Rheeden (allen musici van het NNO) en pianiste Keiko Sakuma.  Het was inmiddels al de derde keer dat dit werk in Workum heeft geklonken en het zal niet de laatste keer zijn. Dank aan het bestuur van Workum Klassiek dat dit concert heeft mogelijk gemaakt (voor alle duidelijkheid: ondergetekende is wel verbonden aan Workum Klassiek maar zit niet in het bestuur). Ook dank aan de Doopsgezinde Kerk die elk jaar weer de kerk belangeloos voor dit concert beschikbaar stelt. En natuurlijk alle personen, Workumer middenstand, stichtingen en gemeente die middels subsidies, sponsoring en advertenties een financiële bijdrage hebben geleverd. Rest me nog mijn medebestuurslid van de Stichting 4 mei-herdenking Workum, Henk de Haas te bedanken. Mezelf bedanken is wel erg arrogant, maar wel wil ik hier verklaren het een eer te vinden dat ik dit werk voor de Workumer gemeenschap mag doen. Hoe belangrijk is het om in ieder geval één keer per jaar stil te staan bij het feit dat vrijheid nooit vanzelfsprekend mag zijn en dat ook nooit zal worden. De stille tocht en het concert geeft me de overtuiging dat dit in Workum leeft.

Ebo Reitsma