Archief:

23 - 06 - 2017 - Sobere plechtigheid bij Inthiemafeart

De praam met gasten op weg naar de aanlegsteiger van het veer.

Sobere plechtigheid bij Inthiemafeart

Het pontje waarmee normaal gesproken tientallen keren per dag komende en gaande reizigers over de Inthiemafeart worden gezet om hun weg naar It Heidenskip of Gaastmeer te vervolgen was vrijdagmíddag 16 juni voor een korte tijd door Menno Sappé, de exploitant van het veer, geheel belangeloos even 'uit de vaart’ genomen. Hij vervoerde er in die tijdsspanne vanaf de boerderij aan de Koaidyk 15 een flink aantal gasten mee van de Werkgroep Lancaster/WO ll Warkum, naar de aanlegsteiger van het veer. Ook veehouder Klaas Bakker van Koaidyk 15 deed dat met zijn praam. Onder die gasten wethouder Durk Stoker die de plaquette zou onthullen die het drama in herinnering brengt dat de families Kuiper en Westra op  16 juni, exact 74jaar geleden, trof toen Hendrik Kuiper door de SD- er Frans Lammers werd gearresteerd. Hij, beschuldigd van hulp aan onderduikers, werd eerst ingesloten in het Huis van Bewaring in Leeuwarden en keerde nimmer naar zijn 'pleats' en deze plek – de aanlegsteiger - terug, waar ooit de bij zijn boerderij behorende molen stond.

Vanaf het 'dek' van het pontje werd die ceremonie ingezet door de trompet van Siebe Bokma, die het militaire signaal ‘Tap Toe' over de hoofden van de ruim vijftig genodigden liet klinken over de 'tierige greiden' fan It Heidenskip, streek fan lân, wetter, wyn en wolken. Aansluitend volgde een moment van stilte. Een moment dat met name bij de aanwezige familieleden van Hendrik en Neeltje Kuiper-Westra, wier huwelijk kinderloos bleef, emoties opriep. Mevrouw Jansma-H uizenga, nicht van Kuiper, herinnert hem zich als een 'leave omke', die niet onverdienstelijk orgel speelde. Zij en haar inmiddels overleden echtgenoot zorgden ervoor dat de brieven van Kuiper aan 'zijn lieve vrouw Neel' bij Tresoar terecht kwamen. Neven Matthijs en Renze Westra hebben omke niet gekend, maar sluiten zich aan bij de kwalificaties die zij ook uit andere bronnen van overlevering kennen. Zij ziin ‘tige te sprekken' over dit initiatief van de werkgroep. En hoewel het 74 jaar na dato is: 'better let as net’.

Wethouder Stoker had al in zijn inleiding aangegeven dit soort initiatieven uit 'de mienskip tige wichtich te finen. Doe't ik hjir hinne ried,'vertelde hij op de 'telle' in de schuur van nu Klaas en Betty Bakker, maar ooit eigendom van de ergens naamloos rustende veehouder Kuiper,'ha'k foar mysels ris oan it rekkenjen west. Kuiper wie fan 1885, dus 58 jier doe 't de SD-ers him meinamen. Dat is likernöch sa âld as ik no bin. Dat set jo oan it tinken en dan komt it ferhaal jo ticht op 'e hûd. En dat sokke punten as dizze plaquette der komme en binne is wichtich. In pake kin hjir in ferhaal oan syn bernsbern fertelle dat Ít in oare tiid komt.'

Verhalen vormen het cement van de geschiedenis, die tijd verbindt. Hoe zouden wij ooit het epos van Troje, de Mahabharata, Koning Arthur, Gilgamesj, etc. hebben gekend als het niet door miljoenen pakes aan miljoenen pakesizzers zou zijn doorverteld, mondeling als eens de rapsoden, een methode die duizenden jaren tot in onze dagen heeft overbrugd. Sinds de boekdrukkunst werd uitgevonden natuurlijk op papier en via het celluloid op film en magneetbanden worden die oeroude verhalen, geschiedenissen, levend gehouden. Deze plaquette, die dankzij de financiële medewerking van enkele stichtingen en de gemeente kon worden gerealiseerd, sluit bij die eeuwenoude traditie aan en geeft de passant, terwijl hij even moet wachten op de pontbaas, de mogelijkheid kennis te nemen van een stu kje streekgeschiedenis.

Bron: workumer krant FRISO