Archief:

09 - 09 - 2016 - Workum heeft een markant man verloren

Workum heeft een markant man verloren

‘De Friso wie alles foar Cor Hunia’

“Cor wie in man dy’t it noait tefolle wie om te wurkjen. Hy wie in super kollega. Wy follen elkoar fol-slein oan.” Dit vertelt Gerrit Kemker (71) die van 1961 tot 2008 met Cor Hunia heeft samengewerkt. Cornelis Hunia overleed zaterdagavond op 83-jarige leeftijd in zijn geliefde Workum. Gerrit kwam als 16-jarige in 1961 als ‘loopjongen’ zoals hij zelf zegt bij Hunia’s Drukkerij – die toen pas was verhuisd van het Noard naar de Merk – en werd later de vennoot van Cor als eigenaars van dezelfde drukkerij. “Skriuwen wie syn lust en syn libben en de Friso wie alles foar him. Hy gie foar de krante oeral hinne, nei de Kaap yn Starum bygelyks en nei in gearkomste yn Warns, it makke neat út. Soms fjouwer jûnen yn ‘e wike. Ek sneons en sneins, dat bleau foar Cor itselde. Hy wie altyd posityf en altyd optein. Hy hat de Friso op in heger peil brocht. Troch him waard de krante better lêsber.”  

Cor Hunia werd op 30 november 1932 in Workum geboren als zoon van Hendrik Hunia en Sjoerdtje Kemker. Hendrik Hunia werkte bij boekhandel Gaastra in onze stad die tevens een drukkerij had. Daar werkte ook Bouke Kemker, zijn zwager. Zijn echtgenote Sjoerdt-je was namelijk een zuster van Bouke. In 1937 nam Hendrik Hunia het voortouw om samen met zijn zwager Bouke zelf een drukkerij te beginnen en Hunia’s Drukkerij was geboren. De drukkerij startte op het Noard, verhuisde begin jaren zestig naar de Merk en in 2006 naar de Spoardyk, het huidige adres. Cor Hunia groeide dus – om kort te gaan – helemaal op in een bedrijfstak die later zijn leven zou worden. Na zijn militaire dienst ging Cor begin jaren vijftig als typograaf bij de Leeuwarder Courant werken. Vader Hendrik zal gedacht hebben dat je eerst ergens anders moet rondkijken om het vak helemaal in de vingers te krijgen. Op 28 februari 1957 overleed Hendrik Hunia plotseling en Bouke Kemker vroeg aan Cor om direct bij Hunia’s Drukkerij te komen werken. Aldus geschiedde en Cor ruilde Leeuwarden in voor ‘zijn’ Workum. In juli 1966 nam Hunia’s Drukkerij de drukkerij over die hoorde bij boekhandel Gaastra, inclusief de Friso.

“Fanôf it alderearste momint hat Cor ferslaggen en foto’s makke,” zo vertelt Gerrit Kemker. Hij nam de verslaggeving steeds meer over van Willy Mundt. Op zondagavond ging Cor steevast naar de Brouwersdyk om daar met Willem Twijnstra de foto’s voor de krant te ontwikkelen. Het was hard werken in die tijd. “Op sneon en snein diene wy doe noch it famyljeprintwurk,” aldus Gerrit Kemker. “En wat ik sei, Cor gie foar de krante oeral hinne. Mar al kaam er nachts om ien oere op bêd, sân oere moarns wie er wer presint. Fleurich en wol.” Het zal bekend zijn: na Hendrik Hunia en Bouke Kemker namen Cor Hunia en Gerrit Kemker het bedrijf over en nu staat met Henk Hunia en Jeroen Kemker sinds 2008 de derde generatie alweer aan het roer.

Gerrit Kemker komt eigenlijk woorden tekort als hij vertelt hoezeer de Friso de liefde van zijn collega Cor Hunia had. Zijn tijd bij de Leeuwarder Courant had Cor een ingewijde gemaakt in de boeiende wereld van de kranten. “Ik moat noch even in stikje meitsje,” waren woorden die Cor met de regelmaat van de klok liet horen. Hij was een echte ‘krantenman’. Weliswaar had hij bij de LC niet op de redactie gewerkt, maar hij had uiteraard toch alles meegekregen van het krantenvak. Wat was het fijn om met Cor te praten over de legendarische ‘stikjeskriuwers’ van vroeger. Cor hoorde nog tot de generatie van krantenmensen die werkte in de tijd dat een krant nog een ‘meneer’ was. De journalistiek is uiteraard helemaal veranderd. Maar in de tijd van voor het internet kon je nog écht nieuws brengen. En dat laatste was hem als geen ander toevertrouwd. Cor had een fijne neus voor wat de lezers van de Friso wilden weten. Hij kende de stad Workum tot in haar haarvaten en wist dat het nieuws op straat lag, als je het tenminste maar wilde zien… Het hoeft geen betoog dat Cor ook een vraagbaak werd voor de journalisten van de Leeuwarder Courant en het Friesch Dagblad die iets meer finesses wilden weten van het reilen en zeilen in Workum. In het bijzonder met Anne de Boer van de LC en met Matty Sikkema van het Friesch Dagblad – beiden helaas ook al overleden – bouwde hij een bijzondere relatie op.

Bij dit alles kwam ook nog dat Cor Hunia een begenadigd atleet was die in de jaren vijftig tot de landelijke top behoorde. Hij was een middenafstandsloper die met name uitblonk op de 800 en – vooral – de 1500 meter. Op die laatste afstand wist hij het noordelijk record op zijn naam te brengen. Hij ging op voet van vriendschappelijke gelijkheid om en liep tegen bijvoorbeeld de legendarische Wim Slijkhuis die op de Olympische Spelen in Londen in 1948 op de 5000 meter en de 1500 meter ‘in de schaduw’ van Fanny Blankers-Koen bronzen medailles veroverde. Ook de sprintster Puck Brouwer – een generatiegenoot van Cor, Slijkhuis was een beetje ouder – kende hij goed uit het atletiekcircuit. Puck Brouwer haalde op de Olympische Spelen in Helsinki in 1952 een zilveren medaille op de 200 meter. In het hele land en ook daarbuiten liep Cor zijn wedstrijden. “It rinnen is yn sekere sin in maklike sport,” zei hij vaak. “Hoechst noait ôfspraken te meitsjen mei ien as je rinne wolle. Je dogge de skuon oan en je rinne sa de seedyk om.” Ook in het stratencircuit tijdens de lopen in de diverse dorpen en steden was Cor een graag geziene gast.

Met het heengaan van Cor Hunia hebben Hunia’s Drukkerij en de Friso, ja eigenlijk de hele stad Workum, een markante en geestige inspirator verloren die voor alle van onschatbare waarde is geweest. Wij zullen hem missen!