11 - 05 - 2010 - 'Eerste steen' brandweerkazerne gelegd
Vrijdagmiddag werd aan de Spoardyk de symbolische eerste steen gelegd bij de in aanbouw zijnde brandweerkazerne, op het terrein waar ooit ongeveer het in de Workumer historie beroemde Piteroaljehûs stond. Deze eerste plaatselijke `wolkenkrabber' huisvestte in een drietal etages ongeveer even zovele families, gezinnen en diende later de firma Bijlsma's Vishandel tot bedrijfsruimte, sneefde daarna in de vaart der volkeren, waardoor een karakteristiek herkenningspunt in het landschap voor altijd verdween.
Maar misschien vormt het vorenstaande een suggestie voor een volksnaam - zoals het nieuwe doktershuis door sommigen besmuikt als 'de Aesculaap' wordt betiteld - voor het ultramoderne onderkomen in de traditie van de voor buitenstaanders onbegrijpelijke Warkumer koartswyl, wie weet. De nieuwe brandweerkazerne zal naar alle waarschijnlijkheid nimmer die bekendheid als baken in het landschap verwerven, maar kan desalniettemin als een - nu nog toekomstig, want nog lang niet gereed, zo bleek - bouwwerk worden beschouwd waar de gemeente Nijefurd, Workum best trots op is, aldus de bewoordingen van burgemeester Boekhoven bij het aanbrengen van de symbolische roestvrijstalen plaquette. Die remplacant van de eerste steen mocht hij samen met brandweercommandant Stabel - en tevens onder diens toeziend oog - bevestigen aan de muur van de hal van de kazerne. Een strak gebouw van kenmerkende rode (strengpers)steen gecombineerd met zilverkleurige beplating, van de tekentafels van architectenbureau Zijlstra, die zich onder de genodigden voor deze ceremonie bevond. Veel van zijn medebouwers, natuurlijk aannemer fa. Van der Meer uit Sneek, installateur Pranger en Rosier uit Dokkuur, maar middels overnames inmiddels aardig naar het zuiden uitgewaaierd, de werkgroep van de brandweer Nijefurd met als vertegenwoordiger J. van der Molen hokten bijeen in de toch gezien ook de heersende weersomstandigheden `sigerige' ruimte, want nog geen deuren of ramen in het frame aangebracht. Kennelijk
hadden de planners van dit gebeuren in dit jaargetijde op een iets ander, aangenamer weertype gerekend. Een bijzonder welkom was er voor Margriet Miedema. Haar echtgenoot Piet, een gedreven vrijwillige brandweerman, overleed zeer plotseling tijdens een wintersportvakantie met enkele collegae. Een trieste gebeurtenis die diepe sporen heeft achtergelaten bij zijn vrienden binnen en buiten het korps, vooral ook omdat die vakantie als een soort van retraite, even bijtanken, was bedoeld na de zeer zware tijd die het korps toen achter de rug had, waarin met name de brand waar twee Workumer meisjes het leven bij lieten hun emotionele capaciteiten, geestelijke slagkracht zeer op de proef stelde.
Dit soort gebeurtenissen stelt, zo stelde onze eerste burger na de inleidende welkomstwoorden van commandant Stabel, hoge eisen aan de vrijwilligers die tijd en energie steken in een binnen de maatschappij onmisbaar, tevens onvervangbaar instituut dat deze vakmensen, want de kwalificatie van goedwillende amateurs hebben zij al lang ach ter zich gelaten, op de been helpt houden. Dat zij daarbij straks in onze gemeente geruggensteund worden door een aan de nieuwste eisen aangepaste en in overeenstemming daarmee uitgevoerde toplocatie was al langer onze wens, aldus Boekhoven, maar vanaf de aanvang van het plan was er veel rumoer over de locatie waar een en ander nu wordt gerealiseerd.
Tegenstanders kwamen onder meer op internet in actie met argumenten om de zaak hier te traineren, afstel te bewerkstelligen. Die geluiden werden gepareerd met tegenargumenten, die uiteindelijk de doorslag hebben gegeven. Wij, als gemeente, staan hier vandaag met enige trots, en hoewel het nog niet wind- en waterdicht is, is wel het hoogste punt bereikt en dat vormt toch reden voor de bouwwereld om met het al eeuwenoude gebruik om dan de meiboom er op te plaatsen, als onverbloemde uitnodiging aan de opdrachtgever om met een beloning - vloeibaar, tastbaar, eetbaar of dergelijke -over de brug te komen. Het zij de vaklieden, wier voorgangers vroeger in een gilde waren verenigd en die zich ten teken van dit gebruik door een onbekende schildervakgenoot lieten vereeuwigen op een draagbaar waarmee zij naar hun laatste rustplaats werden gedragen, van harte gegund. Wij zien, aldus de eerste burger, met vertrouwen voorwaarts naar 2011, als dan hopelijk de brandweerkazerne, iets de militaire structuur van het brandweerwezen weergevend in de naamgeving, van Stavoren ook al werkelijkheid is geworden. Het materieel en de mensen verdienen een goede en optimaal ingerichte accommodatie om met alertheid hun taken voor en binnen de maatschappij te kunnen vervullen. Met veel genoegen is het daarom dat ik naar hier ben getogen om deze symbolische handeling te verrichten. Geen zilveren troffeltje had onze bewindsman nodig doch slechts een simpel ratelschroevendraaiertje zorgde ervoor dat de plaat symbolisch werd bevestigd, want deze plaat zal waarschijnlijk nog wel enige tijd in de 'mottenballen' komen.
De tegelzetter moet eerst nog in actie komen en die taak zullen wij onze burgemeester maar niet laten verrichten, immers schoenmaker blijf bij je leest.
bron: Workumer krant Friso
foto's Cor Hunia
<< Terug
|
