14 - 05 - 2015 - 4 mei herdenking
4 mei herdenking
Jan Pieter Dykstra (links) en Johannes Hoekema hebben een krans geplaatst namens de Werkgroep Lancaster Monument. Het was de laatste daad van deze werkgroep, die nu wordt opgeheven omdat het doel, het realiseren van het herinneringspaneel, is bereikt. Klik op foto voor meer foto's van Henk Gorter.
Ebo Reitsma
De vierde mei is alweer meer dan een week geleden, maar deze dag blijft toch de moeite waard voor een kleine terugblik. De stille tocht op 4 mei was opnieuw waardig en indrukwekkend. Veel mensen - meer dan vorig jaar – onder wie vooral ook meer kinderen. Hoe belangrijk is het om kinderen te betrekken bij de herdenking, "Diegenen die niet willen terugkijken naar het verleden, zijn blind voor de,toekomst." En
ook de gedachte 'na mij de zondvloed' die velen nog vaak hebben, is niet iets waarmee je op een verantwoorde manier in het leven kunt staan. Een knuppel in het hoenderhok?
Misschien dat ik er straks door sommigen op word aangekeken. Het zij zo. In ieder geval waren wij (van de organisatie 4-mei Herdenking Workum) zeer tevreden over de manier waarop de stille tocht verliep, over de medewerking van onze trommelaars (vader en zoon Kuiper), over de kinderen die de door hen gemaakte gedichtjes voorlazen en die de bloemen legden bij de graven en die de krans legden.
Ook over Bauke van Dijk die namens de gemeente een woordje sprak, over de Werkgroep Lancaster Monument die ook een krans legde, over onze trompettist Siebe Bokma, over Klaas Folkerts die zorgde voor de geluidsapparatuur, over Eeltje Westra die de klokken van de St. Gertrudis luidde en last but not least dus over de grote opkomst.
Na afloop was er in de Doopsgezinde kerk het herdenkingsconcert. Jammer dat hier niet iets meer mensen waren, De wegblijvers hebben iets gemist. Het Duo Puur (fluitiste Petra van den Dolder en harpiste Annegreet Rouw) had een indrukwekkend programma samengesteld dat met het intense fluitsolowerk 'Why'van McGowan liep van de duisternis naar het licht met een drietal ontroerende composities van Carl Nielsen.
De titel van dit concert was ontIeend aan het eerste werl 'Why', en het geeft exact aan waar het in deze dagen om ging en waar het eigenlijk altijd om zal moeten gaan: waarom geweld? Wat maakt mensen nu echt gelukkiger wanneer ze weten dat ze met hun ideeën en handelwijze andere mensen ongelukkiger maken? Is het niet veel eenvoudiger om rekening met de ander te houden - en soms zelf even een stapje te moeten terugdoen? Daar krijg je dan toch een positieve reactie op terug? Waarom zo vaak het conflict opzoeken? Daarop krijg je ook een reactie terug, maar meestal alleen in negatieve zin.
En daar word je dan zelf ook weer niet blij van. Hoe dom kan een mens zijn?
Bron: workumer krant FRISO
<< Terug
|
