Archief:

16 - 05 - 2013 - Oanrinhûs

Albert Schootstra

Workum heeft kennelijk behoefte aan een aanloophuis oftewel een Oanrinhûs, zoals een groep enthousiaste vrijwilligers de open ontmoetingsplaats in onze I memmetaal' noemt. Dat bleek zaterdagmiddag in Waldrikhiem aan het Noard waar open huis werd gehouden en waar vrijwilligers en potentiële bezoekers van het Oanrinhûs bijeen kwamen om de stemming te peilen, tips en suggesties uit te wisselen en na te gaan in hoeverre - tenslotte - behoefte is aan zo'n huis.

Welnu, het was een geweldige middag en dus was de uitkomst al snel duidelijk: morgenmiddag (woensdag) is het Oanrinhûs voor het eerst open van 13.30 uur tot 16.00 uur. En dat is dan in het al genoemde Waldrikhiem, dat leegstaat aangezien de Zorggroep Tellens de activiteiten, zoals gemeld, onder de naam Nij Waldrik heeft overgebracht naar Nij Mariënacker. De rest van dit jaar blijft het Oanrinhûs in Waldrikhiem en wordt eigenlijk in een snort proefperiode uitgekristalliseerd hoe een en ander zich gaat ontwikkelen. Gaat dat goed - en wie twijfelt daar na zaterdagmiddag nog aan? - clan moet er een nieuwe locatie gezocht worden, maar dat is van later zorg. Als de Klameare in het vroegere gemeentehuis komt is er vast nog wel een zaaltje over waarvan het Oanrinhûs gebruik kan maken, zo viel zaterdagmiddag al min of meer in de 'wandelgangen' op te tekenen.

Maar hoe dat ook allemaal moge zijn, onze stad heeft dus behoefte aan een aanloophuis en die behoeft laat zich ook wel verklaren. Natuurlijk mogen we heel blij zijn met de ontwikkelingen van en in de huidige tijd, dat hoeft absoluut geen betoog. Aan de andere kant, en daar hoeven we de ogen ook niet voor te sluiten, wordt de wereld toch wel killer. Steeds meer mensen dreigen tussen wal en schip te vallen, aldus de organisatoren annex vrijwilligers van het Oanrinhûs in een persbericht. Dat kan verschillende oorzaken hebben. Mensen bijvoorbeeld die nu nog zorg en steun krijgen in het kader van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) en die tot hun schrik hebben moeten constateren dat de uitvoering van deze wet gaat veranderen. En dan de economische crisis, zo gaat het persbericht verder. Voor velen maakt die het bestaan er ook met bepaald makkelijker op. En iedereen heeft trouwens op zijn tijd behoefte aan een praatje, aan wat mensen om zich heen, aan wat goede raad, aan een luisterend oor. En daarvoor is dus het Oanrinhûs. Voor de koffie, de kraut, de gezelligheid, niet te vergeten een muziekje, een spelletje of een speciale activiteit.

De vrijwilligers die het Oanrinhûs inhoud willen geven zijn voor een niet onbelangrijk deel afkomstig uit de kringen van de afdeling Workum en omstreken van de Zonnebloem. Maar ook anderen hebben de hierboven geschetste problemen van onze tijd onderkend. Maar denk bij 'vrijwilligers' niet meteen aan mensen die er zelf geen plezier aan hebben. "Wij zijn vrijwilliger omdat we zelf óók de behoefte hebben aan een praatje, wat gezelligheid, een bakje koffie in een fijne en ontspannen sfeer en ga zo maar door," zo liet zich zaterdagmiddag tussen de regels door ook noteren. Het Oanrinhûs is voor jong én oud, voor arm en rijk, nou ja, letterlijk voor iedereen. Er wordt vaak van iets gezegd dat het 'laagdrempelig' is. Dat kun je niet zeggen van het Oanrinhûs, want het heeft domweg geen drempel of het zou het minimale bedragje voor een kopje koffie of thee of wat fris moeten zijn. Het gaat om de sociale contacten die in onze tijd van 'druk druk' steeds meer onder spanning komen te staan. De organisatoren schuine streep vrijwilligers zijn overigens ook voornemens de kerken, de Thuiszog, de diaconieën en ga zo maar door te benaderen. In de huisartsenpraktijk aan de Konvintsdyk komen flyers te liggen waarin de plannen eveneens nog eens nader onder woorden worden gebracht.

Ach, we kunnen er lang of kort over vertellen, maar het gaat in het Oanrinhûs 'gewoon' (maar wat is 'gewoon'?) om liefde en sfeer. Dat bleek zaterdagmiddag ten overvloede uit de woorden van Winkie Zeldenrust uit Molkwerum en Pytsje Kampen uit It Heidenskip die namens de organisatoren toch vooral het woord voerden. Pytsje Kampen: "In minske siket no ienris selskip. As je bern binne, dan wolle je bekrûpt wurde. Dy leafde wolle wy jaan. Mar even seure mei ek, en sjonge ek. Winkie Zeldenrust hat der al sa'n soad oan dien en wy hoopje dat har wurk de oanset wudt ta in hiele brede groep." Ze bracht ook dank aan de andere vrijwilligers en wees er nog even op dat een en ander dus tot 31 december als een soort proefperiode beschouwd kan worden. Winkie Zeldenrust bedankte de Zonnebloem en de woningbouwvereniging die gedurende de rest van dit jaar Waldrikhiem dus voor het Oanrinhûs beschikbaar wil stellen. Daarna wordt het gebouw verhuurd of verkocht.

Intussen werden er zaterdagmiddag in de grote zaal van Waldrikhiem al schilderijen opgehangen van de Workumer Henk Bos. Hij heeft tijdens een kunstwedstrijd in Amsterdam al eens van zich doen spreken en zijn werk toont duidelijk aan waarom dat is gebeurd. Zijn schilderijen - vaak maar niet altijd geïnspireerd op die van Anton Pieck - ademen sfeer en geborgenheid. Prachtig! Ze sluiten dus helemaal aan bij de bedoelingen van het aanloophuis. Het bekijken van de schilderijen werkt mee aan het 'onthaasten' dat letterlijk iedereen in deze tijd zo goed doet. En daarvoor, voor zorg, voor liefde en voor geborgenheid, is het aanloophuis. En dat dan voor letterlijk iedereen! Wat mag Workum blij zijn met zijn Oanrinhûs!
Bron: Workumer Krant Friso