Archief:

11 - 04 - 2013 - IJsclub en Fûgelwacht

IJsclub en Fûgelwacht op de bres voor greidefûgels

Stevige oostelijke winden, temperaturen die 's nachts nog beneden het vriespunt liggen. De mens heeft het er moeilijk mee, maar onze greidefûigels eveneens. Op de meest onverwachte plekken, zelfs midden in de bebouwde kom - o.a. op en bij de Stêdspôlle - zie je hier en daar een 'gersfûgel', zoals de kievit in een van de gedichten wordt genoemd van de op 7 maart jongstleden overleden Fryske dichter Tsjebbe Hettinga, befaamd om zijn lange epische gedichten en zijn unieke voordracht. Die boodschappers, naast de gersfûgel ook de grutto, de kemphaan, etcetera, van de op komst zijnde ‘maeitiid' en zomer hebben ingevolge hun instinct in hun zuidelijke regio hun 'valies' gepakt en zijn afgevlogen naar hun zomerverblijven, met wetend dat Jûkelburd hier met zomaar zijn verlies van de afgelopen winter wilde accepteren. Met venijnige koufronten, plaagstoten, plaatst hij de trekkers, die toch al moeite hebben om zich in onze huidige wereld staande te houden, voor grote problemen. In minimale aantallen zijn de eerste 'diehards' onder de trekvogels gearriveerd, maar voedsel is nauwelijks voorhanden in de harde door de snijdende wind uitgedroogde aardkorst. Om daar iets aan te does nam Ysbrand Galema, voorzitter van de fûgelwacht Warkum en Omkriten, contact op met de IJsclub Workum in de persoon van Willem Boersma, die geheel onbezoldigd al jaren als ijsmeester aan de ijsclub verbonden is. Daarnaast is hij, zoals ingewijden weten, (bijna) dagelijks in de velden rondom Workum te vinden als gids van It Fryske Gea.
Standaard zijn de meeste ijsclubs wel rond 1 maart ijsvrij, in die zin dat de ijsbanen dan droog zijn of worden gezet. Ook was dat in Workum het geval. Door de geschetste weersomstandigheden werd de situatie voor onze greidefûgels als bedreigend gezien. Daarom opperde in het paasweekeinde de voorzitter van de fûigelwachters en nazorgers, want dat ze zijn ook, het idee of het mogelijk zou zijn om de ijsbaan tijdelijk weer een natte enclave - foerageergebied dus - te laten worden; om een soort van tijdelijke voedselbank op te zetten. Er zijn, en dat spreekt boekdelen, veel gemeenten op wier gronden daarom binnen de voor het eierzoeken vastgestelde termijn nog niet een eerste kievitsei is gevonden!
Het voorstel van Ysbrand Galema viel bij Willem Boersma in goede aarde. Hij nam direct contact op met het bestuur van de IJsvereniging en legde de idee, vraag, van de Fûgelwacht voor. Met enthousiasme kreeg Willem de vrije hand om de daarvoor benodigde zaken, bijvoorbeeld het waterpeil, te regelen. De schuif in de Polkefeart werd open gezet, omdat het buitenwater daar redelijk hoog staat. Aan de oostkant werd de afstroomschuif gesloten. Zonder inzet van mechanische krachten werd zo de ijsbaan herschapen in een tijdelijke drasplas, een soort van oase - maar geen fata morgana dus - in een momenteel subarctisch landschap. Hier en daar staat het gras `splis'. Op andere plekken is het niet meer te zien en ertussenin zijn van water doortrokken droge stukken, zodat er voor 'elcke vogel wat veils' is gemaakt. Het had al snel effect, vertelde een opgetogen mede-initiatiefnemer. Grutto's paraderen in de ondiepten, eenden hebben ook de kans aangegrepen om in het 'splisse' landschap iets van hun gading op te scharrelen. Zelfs zijn er, naast kieviten, kemphanen, op doorreis naar noordelijker streken, neergestreken. Bovendien lies een enkele tureluur zich horen. Zolang de situatie voortduurt kan, aldus Willem Boersma, de ijsbaan in deze conditie worden gehouden, want is niet bestemd om als boerenproductieland te dienen, en biedt zo gelegenheid aan de greidefûgels om op adem te komen en hun conditie op te kalefateren. (JpdHzn)
Bron: Workumer Krant Friso