06 - 12 - 2012 - Hoe het lot een leven verandert
Met tekst van hemzelf op de melodie van Banjo Boy van bet destijds befaamde duo Jan en Kjeld introduceerde Sipke de Boer, de huiszanger van de ijsclub, Monique Velzeboer, als gast van de jaarvergadering van de IJsclub Workum.
Zij werd op een boerderij geboren in Oud Ade, een dorp onder de rook van Leiden, nog nader gepreciseerd Rijpwetering, waar Tourwinnaar Joop Zoetemelk - ook eens een verdienstelijk schaatser - vandaan komt. Al op jonge leeftijd kreeg zij de liefde voor de schaatssport,
 Monique Velzeboer, geflankeerd door Coby Bandstra en Jan Bremer, wordt aan de vergaderingvoorgesteld door Durk de Boer (geheel rechts)
|
vermoedelijk afkomstig van moeders kant verklaarde ze, to pakken. Uiteindelijk koos ze voor het onderdeel shorttrack, dat in 1988 in Calgary als showsport op de Olympische Spelen werd geïntroduceerd. Op die Spelen, een onvergetelijke ervaring, dat zeker wel zegt de toen 18-jarige Monique, mochten wij niet in de officiële opening meelopen omdat wij deelnemers waren aan een demonstratiesport. En dat vond ik toch wel jammer. Demonstratie of niet, het leverde haar goud, brons en zilver op op diverse afstanden. In 1993 raakte ze tijdens een training in Frankrijk zwaar gewond. Ze viel, gleed met grote snelheid naar en tegen de boarding; gelukkig haar hoofd beschermd met een fietshelm, die wel total loss raakte. Een duizelingwekkende klap, alsof je van een duikplank in een zwembad duikt waar geen water in zit. En ik wist ogenblikkelijk, aldus de bedachtzame spreker, dat er iets finaal mis was. Ik kon beide benen met meer bewegen, een dwarslaesie. Na jarenlange revalidatie, waarbij steun werd ontvangen van NOC/NSF - ook financieel - begon ik weer op te krabbelen. Maar schaatsen zat er niet meer in. Gelukkig had ik altijd al belangstelling voor fotografie. Tijdens wedstrijden en trainingskampen maakte ik geregeld foto's. Nu is die aardigheid inmiddels uitgegroeid tot mijn dagelijkse werk. Ik heb cursussen gevolgd en ben in staat mij met veel hulp van anderen in dit vak verder te bekwamen. Ze doet via de door haar opgerichte Velzeboer Foundation veel voor het Lilianefonds en is daartoe vaak in Afrika om gehandicapte kinderen te fotograferen. Inmiddels is er met die foto's een verjaardagskalender gefabriceerd. De opbrengst ervan is voor het genoemde fonds. In Afrika wekt ze trouwens wel opzien want men heeft daar nog wel het geloof dat gehandicapt zijn een straf is van een voorzienigheid, welke naam die ook mag hebben, en dat het lot dat zo voor je bepaald heeft. Maar dat een blanke ook in een rolstoel kan zitten dringt maar nauwelijks tot de inlandse bevolking door. In zekere zin heeft ze zich daar al snel in geschikt en het aanvaard, zonder overigens een fatalistische, of lethargische indruk te maken. Een terugkeer in de sport en dan naar het niveau van de Paralympics ziet ze als een gepasseerd station. Bovendien moet je er veel tijd in steken en die steek ik liever in aandacht voor mijn twee kinderen, van wie de oudste - een jongentje - wel op schaatstraining zit!
Het is nu bijna 25 jaar later en wat geweest is, is voorbij, aldus de nuchtere vaststelling. Vooruitkijken dat is nu mijn instelling. Iets van strijdlust en fanatisme komt bovendrijven als ze over haar nieuwe sportpassie indoor karten spreekt en ik beleef veel plezier aan mijn nieuwe beroep. Hoop straks wel eens ergens een tentoonstelling te mogen hebben. In dat verband tipte voorzitter Durk de Boer haar om eens contact te zoeken met Riemer van der Velde om de mogelijkheden voor een expositie in het Jopie Huismanmuseum te onderzoeken. Hij heeft het 'trieriden' ervoor al vast gedaan, deed hij uit de doeken. Hoe dat fotowerk zich heeft ontwikkeld toont een in de zaal opgestelde foto op groot formaat. Het is een portret in starthouding van Gianni Romme, die zich daarvoor geheel met goudverf heeft laten bewerken. Het was de bedoeling om deze foto hier te veilen, helaas kwam dat niet van de grond. Met een zingende aubade van Sipke de Boer aan deze doorzetster werd het met verve door Jan Bremer en Coby Bandstra gevoerde vraaggesprek - en de avond - besloten. (IPD)
Bron: Workumer Krant Friso
<< Terug
|