Archief:

30 - 11 - 2012 - Met blues uitgeluid

Een gezellige bijeenkomst werd het, vrijdagavond in de befaamde ‘Griene Loads’ van voorheen Zwolsman, aan de Hearekeunst, waar de Stichting Brij Blues Workum afscheid nam van een drietal prominente bestuursleden. Familieleden, vrienden, bekenden waren in redelijke aantallen opgekomen om dat afscheid luister bij te zetten.

vlnr Keimpe Bekkema, Tineke v.d.Akker-Zeinstra en Jacob Bouwhuis

Hij is de swingende leider van de redelijk befaamde Workumer formatie The Doarmers, verder bestaande uit Hille Faber, zang en ‘mûlharpe’ en Ieke van der Wal-Bakker, zang. Zij brachten als intro op de ‘grote’ Brij Blues show van de tot nu in Workum onbekende Brij Blues Band deze avond een aantal composities van hun CD ‘Wyld as de weagen’ van december 2008 ‘oer it fuotljocht’. Daarbij mocht eigenlijk niet de compositie ‘Brij Blues Liet’ ontbreken, want geïnspireerd op dit muziekspektakel, dat Workum al meer dan twee decades in augustus uit de slaap houdt, althans de feestgangers die er aan deelnemen en voor wie het wordt georganiseerd. De tekst van dit Workumer ‘volkslied’ is van Hille Faber - hij tekende eveneens voor de muziek - en dat is niet verwonderlijk omdat hij een van de initiatiefnemers is geweest van dit bluesfestijn. Hij voelde zich daarin thuis ‘as in mudhoun yn de reinwetterbak’. Keek voor aanvang van dat laatste nummer kort terug. Herinnerde aan optredens van befaamde dichters voor Stichting Brij Blues; onder andere Habakuk II de Balker, Remco Kuiper, Tsjêbbe Hettinga en anderen, al of niet in samenwerking met muzikanten, in diverse Workumer (horeca)lokaliteiten. De afsluiter van The Doarmers vormde tevens de opmaat naar de muzikale aubade die de drie genoemde vertrekkers ten deel viel.

Daartoe betrad met lenige tred en wellicht met enige spanning op de stembanden, de voorzitter van de Brij Blues Workum, Iekje Boogaard-de Zwart het tot dan achter de coulissen verborgen gehouden podium. Terzelfder tijd en plaats maakten de andere bestuursleden - Paulus, Lars, Gerke en Aldert -aanstalten om hun gitaren te omgorden, respectievelijk de stembanden al vast te smeren. Laatstgenoemde had met flair achter het drumstel had plaatsgenomen, drumsticks in de aanslag, om als eens de befaamde drummer Chick Webb, korte tijd echtgenoot van de diva van de jazz en blues Ella Fitzgerald, ritmisch leiding aan het muzikale afscheid te gaan geven. Lange toespraken hebben wij niet voor gekozen maar deze kanjers, die meerdere jaren, Jacob zelfs ruim twintig, hun beste krachten, invallen, improviserend vermogen, creativiteit, ten nutte hebben gesteld van Brij Blues Workum, willen en mogen wij niet zonder meer laten vertrekken.

Wij hebben, aldus de welbespraakte voorzitter, gemeend dit afscheid te moeten vieren, verpakt in blues. Dat leek ons toepasselijk. Daarvoor zal vanavond de Brij Blues Band eenmalig een spetterend optreden verzorgen. Dat werd het ook.

Voor Tineke van den Akker-Zeinstra had deze voorzitter - vanwege de heersende temperatuur in de locatie toch maar niet in een soort van ballroomglitterjurk met decolleté gehuld, zei ze - een tekst gewrocht die een ode mocht heten aan het huis aan de Spoardyk, Parallelwei eigenlijk, waar Tineke en Meindert wonen. Zij stelden spontaan creativiteit, werklust, erf, grond, goederen, woning, schuur beschikbaar om Greidebylden I en II te huisvesten. Of om in de schuur muzikale optredens van Ralf de Jong, Gerrit Breteler te laten plaatsvinden. Veel vreemde mensen zo maar bij je naar binnen laten kijken.Het is allemaal een muzikaal bedankje waard. Op de tonen van een lied van Guus Meeuwis werd deze ouverture van het quintet uitgevoerd, met de voorzitter als diva; na een ietwat aarzelend begin redelijk vlot en gemakkelijk de toonladder bestijgend en afdalend. Het refrein vormde heel toepasselijk een verwijzing naar de spoorlijn langs de Parallelwei waar dagelijks kedeng, deng, kedeng, is te horen als er een trein passeert. Bovendien is de woonstee ooit gebouwd als huisvesting voor personeel dat betrokken was bij de aanleg van die spoorlijn.

Goed op stoom kwam de band toen het in een zuivere blueszetting Keimpe Bekkema, erkend bluesliefhebber en groot muziekkenner, bedankte voor zijn inzet. Iekje voerde de band met enigszins omfloerste bluesy stem à la Sarah Vaughan, naar voor beginners - slechts tweemaal hebben wij geoefend aldus haar inleiding op dit ‘concert’- grote hoogte. Nu zal een en ander de insider niet verbazen. Voor wie niet zo snel de link kan leggen: Vader Berend maakte jarenlang furore – ook als solist - bij het mannenkoor Laus Deo. Velen zullen zich zijn optreden met Marco Bakker in een kerstconcert in de propvolle St. Gertrudiskerk herinneren. Dat was trouwens een productie van een andere Workumer die in de muziekwereld carrière – maar dan als impresario - heeft gemaakt, namelijk Bouke (van plysje) Algera.

Terug naar Keimpe Bekkema. Hij kon al die jaren worden gezien als de programmeur van de Brij Blues. Een operatie die maandelijks vergaderen noodzakelijk maakt. Was de muzikale voorkeur bekend dan volgde bij Keimpe thuis een luisteravond. Na afloop van zo ’n hoorzitting volgde steevast een klein afzakkertje. Voor Keimpe zelf zat die altijd gehuld in de karakteristieke beugelfles van de firma die lange tijd stond en nog staat voor ‘Vakmanschap is meesterschap’ daarbij – ongewild waarschijnlijk - nauw aansluitend aan de kwaliteiten die Keimpe heeft gedemonstreerd binnen de Brij Blues Workum. Tenslotte was er de blues voor mister Brij Blues, de godfather, mede-oprichter, laatste der Mohicanen zogezegd, literator, verslaggever voor deze krant, Jacob Bouwhuis. Zijn vele kwaliteiten waren door Henk de Boer in een tekst gevat, die gezongen werd op de melodie van het befaamde protestlied van Boudewijn de Groot, de President. Applaus van de aanwezigen sloot deze spontane, hoog gewaardeerde jamsession ‘Blues in the Green Barn’ af. De uitgetypte teksten werden overhandigd aan de ‘laureaten’. Vanzelfsprekend waren er cadeaus. Voor de langstzittende Jacob Bouwhuis had men bovendien een cadeau in de vorm van een treffend gelijkende cartoon laten vervaardigen door Henk de Boer. Het conterfeisel was verlucht met letters in Cyrillisch schrift, daarmee verwijzende naar de vertaling in het Russisch van een gedicht van Jacob, dat bij de Russen in de smaak viel. Misschien, aldus een toelichting van HdB himself, omdat het om een arbeider ging. En dat was in de Sovjettijd een gelief onderwerp in de kunsten aldaar. Daarenboven werd nog een anecdote wereldkundig gemaakt, die treffend de werkzaamheden van Jacob binnen de Brij Blues demonstreerde. Hij was als ponghâlder de man die tot diep in de nacht gemotoriseerd langs de locaties trok om de entreegelden te verzamelen. Dat geld werd gehoed in een sigarenkistje en meestal werd de nacht besloten in een der muzieklokalen met een paar opkikkertjes - ach ja, jit der noch mar ien yn - gestookt door de weduwe Joustra. Daarbij hoorde evenzeer eigenhandig in rolletjes Mascottevloei gedraaid ‘haar van de Weduwe Van Nelle’, met kruidnagels, een krètekje, geliefd in bepaalde kringen. Werd eindelijk thuis de legerstede opgezocht dan, aldus het verhaal, kwam het sigarenkistje onder het hoofdkussen van vrouwlief, als ultieme bewaarplaats. Die moest een nachtlang genoegen nemen met een opgehoogde ligplaats. Of dat verhaal waar was – en ze had het al vele malen gehoord – wilde Iekje Boogaard-de Zwart nu wel eens weten. Inderdaad was zijn ‘sydsulver’ wel meer dan twintig jaar lang een nacht per jaar op deze wijze gemaltraiteerd, bleek uit de reactie van de aanwezige echtgenote, maar alles uit liefde voor de Brij Blues.

Nog lang na deze ontboezeming bleef het in de ‘griene loads’ gezellig en werd nagepraat over verleden en toekomst van de Brij Blues Workum, die in vertrouwde handen is bij ambitieuze opvolgers.