22 - 06 - 2012 - Afscheid ‘gouden ’ kosterspaar
Albert Schootstra
"Jullie hebben het met hart en ziel gedaan en dat was altijd te merken." Dit grote compliment gaf dominee Giel Schormans zondagmorgen in de Gertrudis aan het afscheid nemende kostersechtpaar Gerrit en Gerrie de Boer-Bakker. Omdat zij na zestien jaar een punt achter hun kosterswerk zetten - ze begonnen op 1 mei 1996 in de toen nog bestaande Gereformeerde kerk aan het Noard - had de kerkdienst van zondagmorgen een speciaal karakter. Er werden goede woorden tot Gerrit en Gerrie gericht en er waren fraaie cadeaus voor het echtpaar, dat zich bij het vervullen van het kostersambt, zoals duidelijk in een en ander doorklonk, zeer geliefd heeft gemaakt.
De dienst was ook feestelijk, niet het minst door het prachtige orgelspel van Klaske Deinum en het trompetspel van Siebe Bokma waarvoor voluit dezelfde kwalificatie geldt. Gerard de Boer, de oudste zoon van Gerrit en Gerrie, is jeugdouderling in de Protestantse gemeente in onze stad en fungeerde zondag als ouderling van dienst. Een prachtig symbool - al is de functie van ouderling van dienst natuurlijk meer dan alleen maar ceremonieel. Ds. Schormans vertelde dat hij Gerrit de Boer heeft gevraagd wat deze nu het mooiste van het kostersvak vond. "De ontmoeting met mensen was het mooiste," zo luidde het antwoord van Gerrit de Boer. "Jullie hebben het met veel liefde gedaan," zo onderstreepte ds. Schormans nog eens. Hij deed dat nadat hij er op had gewezen dat het ambt van koster altijd annex is met een zekere druk. Er kan immers altijd een telefoontje komen dat er een begrafenisdienst in de kerk gehouden moet worden of dat voor iets anders de aanwezigheid van de koster - en dat vaak op korte termijn - vereist is.
|
Foto Geert Bakker
|
Het echtpaar De Boer begon dus in de toen nog als gebouw bestaande Gereformeerde kerk. Als instituut - het is meer dan bekend - fuseerde in Workum de Gereformeerde kerk later met de Hervormde gemeente en dit alles 'onder de vlag' van de Protestantse Kerk Nederland. In de aanloop naar die fusie gingen de Hervormden en de Gereformeerden in onze stad al samen. Ze gingen ter kerke in de Gertrudis en op de plaats van de Gereformeerde kerk (het gebouw dan) verrees een prachtig appartementencomplex. Gerrit en Gerrie gingen als kostersechtpaar mee 'over' naar de Gertrudis. Graag hadden ze hun werk als koster nog willen voortzetten. Maar Gerrit is aan de ene kant een echte perfectionist en dan heb je het al moeilijker dan iemand die wat 'losser' is, en aan de andere kant wordt hij geremd door de reuma waaraan hij helaas lijdt. Tijdens een prachtige samenspraak van hun drie kinderen, Gerard, Sipke en Sjoukje, stelde Sipke dan ook dat het "in moedich beslút fan ús heft en men is om der mei op te hâlden." Je wilt zo graag, maar als het door je lichaam niet meer helemaal kan zoals je graag zou willen, is het een goede zaak er definitief een streep onder te zetten, zo lieten zijn woorden zich vertalen.
De voorzitter van de kerkenraad, Pieter Visser, vertelde on-der meer dat 'officieel' Gerrie de Boer-Bakker de koster was. "Gerrie wie de baas en Gerrit de arbeider," aldus Visser gekscherend. Hij vertelde een mooie anekdote: "Ik hie in omke dy't ek koster wie en dy sei: it foel faak net ta, mar nochtans heb ik het geloof behouden." Het kostersambt is dan ook niet zomaar wat, aldus Visser. "De iene kear wurde je priizge om de lekkere kofje, mar dêrnei is der wer krityk: it hie yn tsjerke wol wat waarmer kinnen en der wie achteryn ek wer neat fan te ferstean. Goed is normaal en as it wat haperet dan sjogge wy nei de koster. Gerrit is in perfeksjonist. Doe's wy yn 'e Klameare tsjerken (tijdens de recente restauratie van de Gertrudis, red.) hiene Gerrit en Gerrie it miskien wat minder drok, mar petsje ôf foar de geweldige ynset doe's de Gertrudis wer ree makke wurde moast foar de tsjinsten." Het was de bedoeling van de preses om het echtpaar namens de kerkenraad een bos bloemen aan te bieden, maar door een of ander misverstandje was dit niet in de kerk aanwezig. Het echtpaar De Boer houdt de bloemen nog te goed. (En ironisch zou je dus kunnen zeggen dat het echtpaar derhalve nú al wordt gemist.) Maar Visser had wel een prachtig cadeau van de kerkenraad: een oorkonde met daarop onder meer een karakteristieke afbeelding van zowel het vroegere Gereformeerde kerkgebouw als van de Gertrudis.
Namens het college van kerkrentmeesters stelde Harm Norbruis met klem dat het kosterschap veel meer inhoudt dan wij als 'gewone' kerkgangers vaak ook maar kúnnen vermoeden. "En as de sûnens dan wat efterút giet wurdt it hielendal swier." Namens 'zijn' college kwam ook hij met een prachtig cadeau: een fraai ingelijst gedeelte van een glas-in-lood ruit uit de oude Gereformeerde kerk. Verder overhandigde hij het echtpaar nog een 'slúfke mei ynhâld'. Namens de kinderkerk had Feikje van der Velde haar dankwoord zelfs op rijm gezet. Prachtig! De kinderen hadden voor het scheidende kostersechtpaar een schitterend kunstwerk gemaakt met - vooral - veel vlinders en een hartelijk dankwoord.
De al even genoemde samenspraak van Gerard, Sipke en Sjoukje de Boer was een warm huldeblijk van drie dankbare kinderen aan hun ouders. Sjoukje vroeg de 'kerkgangers' wat de grootste afstand ter wereld is. Die is, zo zei ze, 35 centimeter. De afstand namelijk tussen het hoofd en het hart. "En wurk dat mei it hert dien wurdt fertsjinnet in lintsje." En daarom was er voor beide ouders een prachtig lint met een hartje er aan en daarop de namen van de kinderen, hun 'aanhang' en niet te vergeten de namen van de pake- en beppesizzers van Gerrit en Gerrie. Uit de woorden van Gerard, die veel leuke feiten uit het verleden ophaalde, kwam trouwens naar voren dat Gerrit en Gerrie zich ook al voordat ze officieel koster werden terdege en op alle fronten voor de kerk hebben ingezet. Zo was Gerrit onder meer diaken en ouderling. Nu is het dus tijd om het rustiger te gaan krijgen: Gerrie wordt morgen 63 en in september hoopt Gerrit deze leeftijd te bereiken.
Tijdens de dienst preekte ds. Schormans over Abraham en het afscheid dat hij moest nemen van zijn oomzegger Lot. Abraham kreeg van God de belofte dat hij tot een groot volk zou worden gemaakt. Dat is ook gebeurd. "Wij zijn Abrahams nageslacht," zo zei ds. Schormans. Abraham wordt 'de vader van alle gelovigen' genoemd. De belofte van God aan Abraham werkt door tot nu, tot onze tijd, anders zouden er zondagmorgen geen kerkgangers in de Gertrudis hebben gezeten. En daarom was het zo passend dat op de oorkonde die het kostersechtpaar van de kerkenraad kreeg de woorden van Psalm 90:17 staan: "Bevestig het werk van onze handen, het werk van onze handen, bevestig dat."
Het zal duidelijk zijn: de Protestants gemeente van Workum en ook mensen van ver buiten die kring zullen Gerrit en Gerrie missen. Gelukkig blijven ze in Workum wonen, zodat we ze als alles volgens plan verloopt nog vaak kunnen ontmoeten. Echtpaar De Boer, het ga u goed!
Bron: Workumer Krant Friso
<< Terug
|
