Archief:

15 - 05 - 2012 - Jubilerend Laus Deo ontroert

Albert Schootstra

Wat heeft het Workumer mannenkoor Laus Deo zijn 65e verjaardag luisterrijk, sfeervol en stijlvol gevierd. Het jubileumconcert, zaterdagavond in de Sint Gertrudis, was een gebeurtenis die de vele aanwezigen - een volle kerk - niet snel zullen vergeten. Tijdens het concert werd de nieuwe cd die het koor in verband met genoemd jubileum heeft uitgebracht, gepresenteerd. De cd heet 'No meie wy sjonge...' De hoes van het schijfje toont aan de voorkant de wel heel mooie aquarel 'Waddenzee', geschilderd door het koorlid Henk Jorritsma. Dit laatste gegeven toont weer eens aan hoe veelzijdig de leden van Laus Deo over het algemeen zijn. En die veelzijdigheid, en dan natuurlijk in dit geval vooral op het vlak van de muziek, is een van de ingrediënten die er voor zorgden dat het jubileumconcert in je geheugen gegrift zal blijven. Wat toonde dirigent en saxofonist Jan Brens zich weer echt de 'motor' van het koor. Wat speelde de vaste begeleider, Jan Moens, weer prachtig op te wel het grote orgel als de piano. Wat lieten de 'eigen' solisten Doede Hoekema en Theo van de Logt weer horen hoezeer hun die solistenrol op het lijf is geschreven! En wat tong het koor op zichzelf, bestaande uit de 'gewone', trouwe koorleden, weer schitterend. Niets dan lof. Maar de avond kreeg toch nog een extra dimensie door de medewerking van de sopraan Judith Sportel en haar levenspartner en begeleider Jimco Zijlstra. Wat zij lieten horen was zo mooi, zo ontroerend. En de zang van Judith Sportel... je wordt er koud van, zo schitterend. Kippenvel! Het werd zaterdagavond volkomen duidelijk waarom deze zeer sympathieke zangeres al concerten heeft gegeven in kathedralen in toonaangevende muziekcentra als Parijs, Londen, Praag, Brussel, Metz et cetera. Dit laatste felt is ontleend aan het keurig verzorgde programmaboekje, een boekje waarvan de inhoud naadloos aansloot bij het hoge niveau van de avond.

In zijn openingswoord zei voorzitter Theunis Haagsma "dat je wat spesjaals op je jierdei dwaan moatte. Wy hawwe ús ôffrege: hoe kinne wy der in feest fan meitsje?" Welnu, een feest is het geworden door dit jubileumconcert en uiteraard ook de nieuwe cd. Later tijdens het concert haalde Theunis Haagsma nog wat feiten uit de geschiedenis van het koor naar boven. Eigenlijk is al voor de Tweede Wereldoorlog de grondslag voor het latere Laus Deo gelegd. In de gereformeerde kerk aan het Noard ontstond toen namelijk een gemengd koor. Na de oorlog werd dit langzaam maar zeker Laus Deo, een mannenkoor dus, terwijl het etiket 'gereformeerd' werd vervangen door 'christelijk nationaal'. Het koor heeft zijn ups en downs gekend, aldus de preses. Tot die eerste categorie behoren zeker de optredens met absolute sterren als Marco Bakker en Thijs van Leer. Ook lies Haagsma de vele oefenruimtes die het koor in de loop van de tijd heeft gehad, de revue passeren. Er werd onder andere gerepeteerd in de oude scheepswerf De Hoop in onze stad. Werfeigenaar Evert Zwolsman vergastte de koorleden dan steevast op een demonstratierondje op zijn klassieke motorrijwiel. De houten vloer van de werf begon, als er vol vuur werd gezongen, vaak behoorlijk to deinen, waardoor menig koorlid zijn passie voor de zang met een aanval van 'zeeziekte' heeft moeten bekopen. Maar Theunis Haagsma ging ook in op de functie van het zingen in het algemeen. "It is grins o erskried end," aldus de voorzitter, "je kinne je gefoelens uterje en taalferskillen falle fuort." En ook een boeiend artikel in het programmaboekje gnat op dit laatste aspect in. De eerste doelstelling van het koor is 'zingen tot lof van God' zo staat daar te lezen. Natuurlijk, dat staan al in de naam. Maar er is zo veel meer. "Het resultaat van oefenen geeft een rijk gevoel, men is er trots op, er is iets ontstaan wat men alleen niet voor mogelijk had gehouden. Kortom: heerlijk!" zo staat er onder meer.

Hindrik Visser uit Garyp, voorzitter van de kring van mannenkoren van de regio noord van de Koninklijke Christelijke Zangersbond, borduurde in zijn felicitatie aan Laus Deo op hetzelfde stramien voort. Visser, die ook heeft gezongen in het mannenkoor van Nijlân, stelde dat "sjonge hie] goed is tsjin stress. En it is ek nochris hiel sûn. Eltse sjonger wit dat je goed stean moatte, mei beide fuotten op 'e grûn, sadat je goed lucht krije kinne. Sjonge jout in soad enerzjy en it makket emoasjes los." Mooi dat zowel in de woorden van Haagsma als die van Visser alsook in het artikel in het programmaboekje de accenten op dezelfde manier werden gelegd. En bij de vreugde die het zingen, en de muziek in het algemeen, oplevert dient ook nadrukkelijk de positie van de 'gewone' luisteraar te worden genoemd. Onlangs is een documentaire film gemaakt over het rijke koorleven op Urk. Er zijn daar - zoals overal - mensen die niet met elkaar door één deur kunnen, mensen die uit diverse elkaar eigenlijk vaak wat bestrijdende kerkgenootschappen komen en ga zo maar door. Maar ze kunnen wel samen zingen, zo is de boodschap van de film. En over het geloof wil of kun je vaak niet eens praten, maar je kunt er wel over zingen. Welnu, die teneur was ook te horen in de woorden van Haagsma en Visser. "Ik hoopje dat jimme noch lange tiid it lofliet to eare fan ús Skepper hearre litte meie," zo besloot de laatste.

Over gastsoliste Judith Sportel (40) uit Hoogeveen is in de aanloop van het concert, ook in deze kraut, al het nodige geschreven. En daarom hier wat meer over haar partner Jimco Zijlstra (51) uit Zoetermeer. Hij is een echte Fries: zijn ouders kwamen uit Hallum en Marrum. Omdat zijn vader beroepsmilitair was diende het gezin vaak te verhuizen. Zijn ouders hadden zich pas vanuit Friesland metterwoon in Utrecht gevestigd toen Jimco werd geboren, maar thuis werd Fries gesproken.
Jimco studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Hij had drie hoofdvakken. Dat kon in die tijd namelijk nog op het conservatorium, zo vertelt hij, tegenwoordig dienen de studenten zich tot een hoofdvak te beperken. Maar hoe dat zij: zijn hoofdvakken waren orgel, schoolmuziek en koordirectie. Als bijvakken deed hij nog piano en saxofoon. Hij doceert drie dagen per week schoolmuziek aan het gymnasium in zijn woonplaats Zoetermeer, het Oranje Nassau College. De rest van de week schrijft hij - onder meer in opdracht van uitgeverijen - muziek voor koren en orkesten, is hij zelf koordirigent en begeleidt hij dus zijn partner Judith. Wat hij zaterdagavond liet horen was werkelijk schitterend. Bij de begeleiding van Judith en het koor bespeelde hij vaak (als begeleider naast Jan Moens op piano) het koororgel en hij deed dat zo prachtig. Wat een geweldige musicus! Een hoogtepunt van het concert was een optreden van Jimco op piano, Jan Moens op het grote orgel in de Gertrudis en Jan Brens op saxofoon. Hoe zij drieën het prachtige 'U zij de glorie, opgestane Heer' brachten... weer kippenvel!
Judith Sportel woont in Hoogeveen. Zij en Jimco wonen (nog) niet onder één dak, maar door de muziek zien ze elkaar gelukkig vaak en in de weekender kunnen ze, eveneens gelukkig, meestal samen zijn. Judith (de derde uit een gezin met vier dochters) kwam door het koor in de kerk van haar ouders met het zingen en de muziek in het algemeen in contact. Ze komt uit een muzikaal gezin: haar drie zussen zingen ook, zij het dat zij de enige van de vier is die dat op professioneel niveau doet. Gelukkig bracht ze samen met Laus Deo ook het ontroerende 'Er is een God die hoort'. Om stil van te worden. Maar Laus Deo zingt niet alleen in het Nederlands en het Fries. Het koor heeft veel talen tot zijn beschikking en daarom is het zo mooi dat in het al geroemde programmaboekje de vertalingen van de liederen stonden afgedrukt. Zo vielen eigenlijk alle stukjes van de puzzel zaterdagavond in elkaar. Een perfecte avond! Inderdaad: om niet te vergeten! Geweldig!

Bron: Workumer Krant Friso