Archief:

26 - 04 - 2011 - Liesbeth Kuipers:"gezicht van Poiesz"

Dat zal wel wennen zijn voor de vaste klanten en trouwe bezoe­kers van de supermarkt van Poiesz: Liesbeth Kuipers-­Seekles (60) is donderdag in de vut gegaan. Daarmee verdwijnt een wel heel vertrouwd gezicht uit de winkel aan de Hearewei, een gezicht bovendien dat ook in de vorige Poiesz-vestiging aan het Noard zo'n belangrijk ge­deelte van de sfeer in de winkel bepaalde. En dat laatste is geen loze opmerking: Liesbeth wordt alom geprezen als vriendelijk en gezellig en collega's bestempelen haar als belangstellend en geïn­teresseerd. Maar ook de leiding van Poiesz is van haar goede karaktereigenschappen over­tuigd.

Woensdagavond kreeg ze name­lijk in Jopie's Húskeamer aan het Noard een receptie aangebo­den tijdens welke haar familie, collega's en oud-collega's haar de hand kwamen drukken en deze handeling vergezeld lieten gaan van goede woorden en presentjes. Van de leiding kreeg ze een zogenaamde 'vutbeam', een traditie binnen het concern. "It wie in superjun," zo keek Liesbeth donderdagmorgen te­rug op de receptie.

Maar op die donderdagmorgen werd er in de winkel ook ruim­schoots aandacht geschonken aan het afscheid van de goed­lachse en binnen de winkel let­terlijk overal inzetbare allround-medewerkster. Er was een gezel­lig 'huiskamerzitje` gecreëerd waar de trouwe klanten nog eens met Liesbeth van gedachten kon­den wisselen. Maar ook in de kantine van de winkel ging het afscheid van Liesbeth Kuipers niet onopgemerkt voorbij. Zijzelf had gebak besteld en Johannes de Vries, rayonleider van Poiesz, bedrijfsleider Marcel de Haan van de Workumer vestiging en assistent-bedrijfsleider Marco Post wilden best nog even stil­staan bij het vertrek van deze trouwe medewerkster, die .- zo onderstreepten ook de drie genoemden - in haar arbeidzame leven zelden of nooit ziek is geweest. Nu is dat natuurlijk een kwestie van gezondheid en je kunt er alleen maar dankbaar voor zijn als die goed is, maar aan de andere kant zegt zoiets wellicht toch ook wel iets over de instelling van de werkneemster. Een bord in de winkel vermeldde dat Liesbeth 26 jaar bij Poiesz werkzaam is geweest, maar vroe­ger werd er wat anders geteld in relatie tot 'losse' en 'vaste' indiensttredingen en op grond daarvan kwamen De Vries, De Haan, Post en ook Liesbeth zelf tot de conclusie dat ze dertig jaar bij het concern heeft gewerkt. In juli 1978 vestigde Poiesz zich aan het Noard, zo diepte Marcel de Haan nog even uit de geschiede­nisboeken op, en in 1980, 1981 verscheen Liesbeth ten tonele. Je kunt dus zonder overdrijving stellen dat Liesbeth Kuipers hét bepalende gezicht van de Sneker grootgrutter in onze stad is ge­weest.

Liesbeth zelf werd donderdag eigenlijk getroffen door een "wat dûbeld gefoel." Aan de ene kant ziet ze natuurlijk uit naar de vut, dit temeer omdat haar man Feike in november dezelfde stap hoopt te maken, maar anderzijds heeft ze niet echt veel hobby's, zo vertelde ze - volleyballen en oppassen op de kleinkinderen zijn wel de belangrijkste - en daarnaast heeft ze het bij Poiesz altijd heel fijn gehad. "Ik haw in prachttijd hân en ik gie altyd mei nocht nei it wurk. No ja, it is al sein, ik haw ek sawat noait siik west. Oer it algemien wie it hart­stikke moai, oars hip ik it fansels ek sa lang net folhâlden. De vut sil echt wol wenne moatte, it is yndie in dûbeld gefoel." Ze prijst haar collega's: "Dy hawwe altyd hiel leuk west. De measte binne hjir ek al jierren." De sfeer bin­nen de winkel is in de loop van dertig jaar wel veranderd, dat kan natuurlijk ook niet anders. "It is allegearre grutter vuurden, wat ôfstanliker, in soad nijp kol-lega's kinst op 't lêst net mear." Maar dit heeft haar plezier in het werk nooit in de weg gestaan, dit temeer niet omdat de bejegening door de klanten altijd even leuk en hartelijk is gebleven. Is er dan niets dan goeds over Liesbeth Kuipers te zeggen? Een collega zegt na enig aandringen: "Se wist wol wat se woe. Dúdlik." Maar ja, daar is uiteraard niets verkeerds aan, zo vindt ook de betrokken collega. De slotsom kan dan ook alleen maar zijn dat de leiding van de supermarktketen, de klanten en de collega's haar zul­len missen. En beter dan met een dergelijk getuigenis kun je toch niet de vut in gaan? Inderdaad: Liesbeth, we zullen je missen! (AS)

Bron: Workumer Krant Friso